Aşktan bahseder oldu herkes, ama seni anlatmak yalnız bana düştü... Aşk üzerine söylenmiş binlerce söz duydum, ama sadece birkaçında kayboldum… Ben hayatın sıradanlığında serseri bir yaprak gibi kuruyup giderken son nefesimde buldum seni. Aslında sen buldun beni. Ey yar! O güzel ellerinle, ab-ı hayat içirerek hayata döndürdün beni… Sen bir damlaydın oysa İlahi aşkın nazarında, oysa o bile yetti bana. Hâl böyleyken o İlahi sevda kim bilir nasıldır? Beni nasıl kavurur, gönlümü hapseyler… Kim bilir, belki de sen bana bir elçisindir O’na ulaşmak uğruna… Sen benim yoldaşımsın semaya ulaşmaya…

Adına karlar yağıyor gözlerine her baktığımda, vuslatı bekleyen ateşimi söndürmek umuduyla… Gücüm yeter mi bilemem yarına kavuşmaya, lakin sensizliği hayal etmek çoktan benim kâbusum oldu… Benim aşkım su misali, her güzellikte senin şeklini alıyor. Baktığım her güzellikte seni görmek, her güzel konuşmada seni duymak ve her gün yeniden bir kez daha seni seviyorum demek… Ben bunlarla aşıyorum her zorluğu, yarına beni ulaştıracak her şey sen kokulu, sen boyalı. Tükenmiş bir lugatta seni anlatmaya çalışıyorum, oysa neyim kaldı ‘‘seni seviyorum’’ demekten başka…

Şefkat dolu sinene başımı yaslayabilsem keşke, ne dert kalır geriye ne de bir keder… Hüzün kelimesiyle adın geçmedi herhangi bir cümlemde, aylardır devam eden hep aynı aşkla, hep aynı ümitle… Teslim olmadan teslim alamazsın demiştin, sana teslim olduğumdan beri esaretime âşık oldum… Katıksız ekmek olarak verdiğin sevgine âşık oldum… Umut renkli zindanına âşık oldum… Ve güneş misali, ayda bir gördüğüm gözlerine âşık oldum… Senin esaretin soğuk ve karanlıklardan bihaber… Ve ben mutluyum bu esaretten... Bu müebbetten…

Bir damla gözyaşın yere düşmesin diye gösterdiğin çabaya hayran olmuştum… İnsan iki sebepten ağlar, ya çok mutludur ya da çok mutsuzdur… Gözlerime bakıp ağlamana âşık olmuştum, ‘‘mutluluktan ağlıyorum’’ deyip kendini tutamamana âşık olmuştum. Adına karlar yağıyor sevgilim!... Vuslatın her gün biraz daha fazla yaksa da içimi, senin ümidinle dayanıyorum bu nâr-ı sevdaya… Gözlerim sana hayran, gel artık sevgilim mahmurluğumda uyan… Ben serseri bir kuru yaprak, sen gözlerimdeki ab-ı hayat ve kurduğum her cümle sana ulaşmaya çalışan ellerime yoldaş… Gözlerinde yer varsa oraya geliyorum… Gözlerinde yaşamaya, seninle yaşlanmaya… Ben bir kuru yaprak, savruluyorum her gün biraz daha sana…


Enes Başak
www.fb.com/enesbasak42