Bugün, dün, geçmişte, her anımda durup düşündüğüm
Aslında hem hislerimi hiç saklamadan
Hemde daha önce hiç söylemediğim şeyler söyleyeceğim bugün sana.
Bildiğin, fakat benden daha önce hiç duymadığın şeyler.
Bu yıl 20 seneyi devirdik birlikte
Geriye dönüp bakıyorum küçük olan ben olsamda, benim canım Osi’m büyüdü diyorum.
Gözlüyorum büyürken sende olan değişimi,
Kimsenin bilmediği yanlarını, zayıflıklarını, güçlerini..
Seni hepsiyle beraber değerlendirip önüme bir parça olarak koyduğumda güzel şeyler görüyorum,
Ne olursa olsun yanımda olan şeyler,
Beni hatalarımla yargılamayan, yargılasa da eksikliklerimle vurmayan şeyler
Sadakatin eşsiz güzelliğini, güzel olan yanlarını daha önce hiç kimsede ve hiçbir şeyde görmediğimi farkediyorum.
Senin dışında olan herşeyin belki basit olacak ama "sahteliğini" farkediyorum.
Meğer hayata 1-0 önde başlamışım, bunu henüz anladığımı düşünme sakın.
Ben hep varlığının bana vermiş olduğu güçle attım adımlarımı hayata, senden başka/sizden başka kimseye ihtiyacım olmadığını hissettiğim için sağ çıktım yaşamın önüme attığı yenilgilerden.
Hiç mi umutsuzluğa kapılmadım? Hiç mi bir an durup yorulmadım?
Sen iyi bilirsin, sendelemelerimi, düşüp kendimi yaraladığım, yarayıp da yandığım anları.
Bendeki bitmek bilmeyen gücün asıl kaynağının sen olduğunu bil istedim, durup bana umutla baktığını hissettiğimde nasıl güç kazandığımı, küçücük bir mutsuzluk yaşadığında içimin kaç parçaya ayrıldığını, parçaların nereye gittiğini benim bile bilmediğimi bil istedim.
Sen hep 22 yaşlarında hayattan güzel şeyleri ayıklayıp kendine yer bulan,
Geleceğe ümitli gözlerle yada "gözlüklerle" bakan,
Yolunu hep otostopla bulan,
Kardeşinin bir tanecik abisi olarak kalmaya devam et.
Bir gün denk gelir de okursan aynı mıyım, kendimden neler koparıp attım diye düşün. Vicdanını asla kendinden ayırma. Bu hayatta bin kere mazlum olsan da bir kere zalim olma.
Canım Abim,
Canım benim.

Müge Nur Saçıntı