Babam nasılda özlemin çöreklendi yüregime yalnızlıgımın, arkadaşı, hüzünlerle barışık yanyana benimle
Hep gözlerinin o mavi deniz renğinde gülüşünü özledim sesiz çıglıklarımın sesinde
Babam bugün istanbul kasfetli inceden, inceye yağmur yağmakta her damlada Tenime değdin saclarımı okşadın gizlice başım dizlerinde tel tel ak saclarım

Damlalıgın altına koydururdun ya bir teneke anneme ders koyardı hani
Nasılda mutlu olurdun babam teneke sızan yağmurun biriken sessiyle

Bülbüller şarkı söylüyor derdin içindeki çoşkuyla o üç beş anılarla hala dün gibi
Yeşilsin bana ninli söylerken bulutlar beyazın masumiyetinde sana
Babam fuar kokulu o küçük çicekler nasılda açardı o kokuyu çektim sanki şimdi İçime bizim için açardılar sanki ellermiz el eleyken sevgiyle neşe içinde
Senin kokunla birlikte ağladı gözlerim sessizce çok özledim babam seni
Yağsada yağmurlar senli yüreğime üşümüyorki yüreğim babam

Birlikte yürüdügümüz yolları eve dünüşümüzde paydonlar geldi aklıma
Nasılda süslüydüler çicekler zümrüt yeşinde hayallere daldırırdı bizi o mincacık Ellerim nasılda sımsıkı tutardı o kocaman ellerini korkardım attan biraz kocanandı Seni düşledim babam hep bugün aramıza kimseleri sokmadım yattım koynunda Kokunu çekerek içime huzur doldu yüregim mezar taşında güllerin yediveren baş Ucunda

Renk renk zemherinin ortasında açmış sevginin koynunda çocukluk yanım buruk Babam içimdeki yaşayan çocuklugum ayrı büyüyen kadın anne olan bu kızın ayrı Özler seni hala doymamış yetim öksüz duygularım muhtaç sana be babam
Özleminden deliye döner şu öksüz yüreğim yağmurlar yağıyor yüregime damla Damla senlidir diye üşümür yüregim ayazda yıldızları gizlice indiriyorum babam
Ürtüyorum üstünü gecenin karanlıgı vurmasın mavi deniz gözlerine


her yagan yağmurda sev beni gizlice babam öperken yüregimden

Nejla Özkan