Elveda
Yaşanmamış günlerimin adı ,gözlerimin ıslak duruşlu yanı elveda!
Hüznümün solgun yüzü, kalemimin çok cümleli sözü.Seni yazarken göremedim kağıtların nasıl içlendiğini.
Şiirlere döksem hasretini, mektuplarda tüttü özlemin. Şarkılar desen sanki hepsi bize yazılmıştı.Her notası yaşamadığımız kadar içinde yaşadığımızdı...

Hayatıma kattığım tutsak sözler arasında, özgür olan tek kelimeydin sen, adını adımla kelepçelediğim...
En doğrumsan eğer, yalanım yok
Seninle başladım ağlamaya ben ,ve kurduğum her hayali gözyaşına seninle devirdim..
Dilimin ucunda dönüp dolaşan her cümle sendin. Sevmelere değse de,sevmelerden geçse de mısralarım, ben seni tensiz,bedensiz sevdim.Sana aç kaldığım kadar sende doydum aşka...

Gözlerime düşünce gözlerinin esmer yanı, unuttum bana varmayacak olan yolları.
Üşüse de elleri tren raylarının, kesilse de istasyonların nefesi, öldürdüğüm umutlarımın arasında duymazdan geldim yüreğimin acıyla çıkardığı sesi...

Sevdim
sevdim
sevdim
yandım
yaralandım
yine de ölene dek seni yüreğime yar saydım.Bir ömür geçti aramızdan anlamadın..Anlamadın..
Hep kendini var saydın.Seviyorum demekle sevilir sandın.
Oysa ki ne çok yoktun, farkına bile varmadın.

Gündüzlerim çekip gitti gecelerimden. Ve uzun zaman geçti ’kalbime düştün’ sözlerinin üstünden, üstelik ellerimde değil yüreğimde soldu demet demet hercai güllerin...
Kaybettim tüm hislerimi yalnızlığımda,anlamsız kaldı beklemelerim ıssızlığında.
Görmedin gözlerimdeki seni,
öldürdün
’’seni yaşamadan ölmek istemiyorum’’ diyen beni..
Söz bırakmadın gidişine, yaz desen de bundan sonra tek harfimi bile kıymam ne sana ne de bu aşkın beni terkedişine ...

Bensiz kalmasın diye mektuplarım, şairlikten geçen yanımdır bundan böyle yazdıklarım ...Alınma sakın sen üstüne ...

13 Ocak 2014
Arzu Karadoğan