lori lori diyen sesi duyarak ,açıyorum kalemin ucunu sayfaya,acımsı dizeler
buyururken mısraların dirhem çiçeklerine , bilmiyorum kaç tuzakta kayboluyor
yitik anılar.ve aklımı bir kuşluk vaktine asarak,elimde bin bir göçmen kanat ,
böğörtlenler arasından akıyorum patikada.başa alıyorum lori lori diyen kadının
sesini,patikanın aşağısında korkuluklar boyun bükmüş bekliyor korkutmak için
hayatı,ıhlamurlar kokularıyla gözlerimin kapanmasında akıyor tarlaların türküsüne,
yolculuk değil belki benim ki,sıradan yaşamın bir uğraması sedirlerin vatanına,
öylesine yürüdüğüm bir öyküyü barındırmak istediğim yüreğimde,acımsı gülüşüm de
ağlamamak için zorla tuttuğum tüm hatıralar,irin olup akıyor yorgunluğumdan,
paramparça yağmurlar akıntılı nehirlerin bağrına süzülüyor vaktin sahipsizliğinde,
ana vatanı dünya olan insanlara sarılıyorum etekleri papatya dağların rahminde,
genç kızların düşlerine uğruyorum,bir gezginin notlarının arasında,yorgun bir işçi
kadar mağrur duruyor delikanlı umutlar,sonra yırtılan lisanlar yoksul birer berduş
gibi dilimin ucunda voltalıyor,artık nerede olduğumu biliyorum,ben ırkı tek bir acıda
toplanmış insanların vatanıyım,burada bitiyor sessizlik,ben aradığım cevapların tam
ortasındayım...aramaktan asla vazgeçme,bulduğunda pişman olmayacaksın..