Türk sinemasını ses getiren filmlerinin başında elbette Hülya Koçyiğit, Fikret Hakan ve Erol Taş’ın oynadığı ’’SUSUZ YAZ ’’ Gelmektedir. Aslında İstanbul Cankurtaranda bir kıraathane işleten ve dünyalar iyisi bir insan olan Erol Taş, o filmde kardeşinin karısı olan Hülya Koçyiğit’e ( Filmdeki adıyla Bahar ) tecavüze kalktığı için bu filmden sonra - film altın ayı ödülü almış olsa da - Türk seyircisi - özellikle kadınlar - tarafından taş yağmuruna tutulmuştu pek çok yerde ’’ Ahlaksız adam ’’ diye. Ama bir röportajında Erol Taş, kendisine taş atan o insanlara ’’ Atın atın..Siz bana taş değil ekmek atıyorsunuz’’ Dediğini anlatmıştı.

Türk sinemasının konulu filmler kuşağında ikinci sırayı ise baş rollerini Yine Fikret Hakan ve Fatma Girik ile Aliye Rona’nın paylaştıkları Fakir Baykurt’un romanından uyarlanmış olan ’’ YILANLARIN ÖCÜ ’’ Alır. Bu film yıllar sonra yine çekildiğinde Fikret Hakan’ın yerini Kadir İnanır, Fatma Girik’in yerini Nur Sürer, Aliye Rona’nın yerini Fatma Girik, Deli Haceli - Erol Taş’ın yerini ise Erdal Özyağcılar almıştır. Yani ilk kadrodan tek Fatma Girik kalmış o da daha önce gelin iken ikinci filmde anne olmuştur. ( İkinci versiyonu, artık renkli olduğundan mıdır, yoksa Kadir İnanır’ın - Hacelinin karısı rolündeki - Serpil Çakmaklı’ya hendeğin içindeki yumulma sahnesinden midir bilmem, daha hoşuma gitmişti.)

Konulu filmlerde benim favorilerime gelince bunların birincisi on altı yaşlarımdayken seyrettiğim ’’CEMO’’dur. Türk filmleri içinde beni ağlatan ilk film bu olmuş ve tam altı kez para verip bilet alarak bu filme gitmişimdir. Çancı Ustası Memo ( Fikret Hakan ) ile Çoban kızı Cemo ( Türkan Şoray ) Arasındaki bu muhteşem aşkın çıbanı ise Türk sinemasının Erol Taş’tan sonraki en büyük kötüsü Bilal İnci olup Allah’tan o yıllarda bir yerlerde karşıma çıkmadı. Kesin öldürürdüm vallahi. Bu filmin çekimleri sırasında Türkan Şoray attan düşerek boynunu fena halde incitmiş, onun bazı sahneleri filmde Sanem rolünü oynayan Melda Sözen tarafından oynanmış ise de biz farkına varmadık.

Beni ikinci ağlatan Türk filmi ise adını yazdığımda hepinizin ’’ Evet ’’ Diyeceğinizden adım kadar emin olduğum ’’SELVİ BOYLUM AL YAZMALIM ’’ dır. Kadir İnanır, Türkan Şoray ve Ahmet Mekin’in baş rollerinde oynadığı bu filmin final sahnesinde ağlamayan tek bir insan bilmiyorum. O Samet Çocuğun - baba bildiği - Ahmet Mekin’e koşması, Türkan Şoray’ın da sonunda o anki kocası olan Ahmet Mekin’e ihanet etmeyerek onun elini tutması ve finaldeki ’’ Sevgi emek ister ’’ Sözü en taş kalpliyi bile hüngür hüngür ağlatmıştır.

Çok yakın zamanda ise beni ağlatabilen ender filmlerden biri ’’ THE İMAM ’’ Olmuştur. Bu filmi de -izlemeyen herkese- mutlaka tavsiye ederim.

Madem ağlamak dedik o halde bu minval üzere devam edelim. Yine yakın zaman içinde beni ağlatan bir kaç film daha vardır. Bunlardan üçü Oscar ödülü almış yabancı filmler olup Birinci sırayı Baş rolünde Tom Hanks’ın oynadığı ’’ YEŞİL YOL ’’ alır, ikincisi baş rolünde Mel Gibson’un oynadığı ’’ CESUR YÜREK ’’ ve üçüncüsü baş rolünde Leonardo Di Caprio’nun oynadığı ’’ TİTANİK ’’... Mutlaka ama mutlaka seyredilmesi gereken filmlerdir bunlar. Ben hâla bunlardan hangisini yakalarsam televizyonda, oturur seyrederim mutlaka. Türk Filmlerinden ise Sitemizin değerli şair- Yazarı Kemal Paracıkoğlu - Nurten Paracıkoğlu çiftinin evladı olan Halil Sezai Paracıkoğlu’nun hem senaryosunu yazıp hem de baş rolünü paylaştığıı ’’ İNCİR REÇELİ ’’ Mutlaka seyredilmesi gereken filmlerin başında gelir.

Türk sinemasının konulu filmleri içinde daha neler vardır neler? Mesela Kadir İnanır’ın henüz uzun çeneli, zayıf nahif bir delikanlı olup da kaşları çatılmadığı yani Kadirizm akımını başlatmadığı yıllarda Filiz Akınla baş rollerini paylaştığı ’’ UTANÇ’’ süper dram bir film olup doya doya göz yaşı dökmek isteyenlere tavsiye edilir. Ben filmde artık gazinolarda dansözlük yapmaya başlayan ve o günün değer yargıları ile kötü yola düşmüş Filiz Akın’ın ’’ Benim gururum var ’’ Sözlerini ve tek kolunu iş makinesine kaptırmış olan Kadir İnanır’ın - göz yaşları içinde - ona bıçağı köküne kadar daldırmasını hiç unutamam.( Zamanımızda artık annelerin babaların, kızlarının elinden tutup onları - dansöz olsun diye- gazinolara, barlara ,manejerlere götürdüklerini görünce de değer yargılarımızın yıllar içinde nasıl bir değişimden geçtiğini düşünürüm hep bu filmi hatırladıkça )

Bizim konulu filmler diye adlandırdığımız filmlerde konu genelde ya kan davası, ya da ağaların köylüler üzerindeki baskı ve zulümleri üzerine kurulu olsa da arada sırada gerçekten de kaliteli ve güzel filmler yapılıyordu.

On iki Eylül 1980 Askeri ihtilaline yakın dönemlerde ve sonrasında Türk sineması - seyirci açısından - adeta altın çağlarını yaşıyor ve pek çok kategoride filmler yapılıyordu. İşte bu dönem içinde filmlerin önemli bir bölümünde ortadirek altı insanların yaşantısı ve geçim zorlukları ele alınmaya başladı ki bu flmler içinde resmen saçma sapanlar oldukça önemli yer tutuyordu.

Bizimkiler herhalde yabancıların Robin Hood’undan çok fazla etkilenmiş olmalılar ki pek çok filmde vuran, kıran, patronların gırtlağına basıp onlardan zorla haraç alan mafya babaları daha sonra bu paraları gelir fakir fukara mahalle halkına dağıtır, onları dertlerinden kurtarırlardı hep. Mübarekler Mafya babası değil sanırsın Noel Baba... Gerçek hayatta bir tane bile böyle fakir fukara babası olan Mafya Babası olmamakla beraber, filmlerdeki mafya babaları hep bu şekildeydi. İşte bu filmlerle birlikte Kadirizm akımı da başladı.

Efendim..Önceleri dediğim gibi uzun çeneli, cılız, yumurta gibi parlak bir çocuk olan Kadir İnanır’ın önce kaşlarını çattırdılar, sonra az biraz daha şişmanlattılar ve nihayet son olarak da ’’ O kedi buraya gelecek üleeeeennn ’’ Demesini öğrettiler ve nihayet Karadağlı Kara Kadir ( ya da öyle bir şey ) olarak sürdüler piyasaya diyeceğim ama değil...Evveliyatı var. Kara Kadir, Kadirizm akımını yanlış bilmiyorsam YABAN Filmiyle başlattı.

YABAN Aslında Türk sinemasında bir dönüm noktasıdır. Özetle: Zengin ve oldukça şımarık, insanlara yukarıdan bakan ama etrafındaki paçoz erkeklerden de bıkmış, bu yüzden bunalımlar içinde olan bir kız, bir adada tek başına adeta bir dağ ayısı gibi yaşıyan, konuşmayan, gülmeyen, bir Allah’ın selamı bile ağzından çıkmayan bir hırboyla önce baya bir dalgasını geçer ama sonra nasıl olursa olur ( Hikmet-i ilahi ) bu hırboya aşık olur. Hatta fabrikatör babasını bile karşına alır bu aşk yüzünden. Yaban olacak ayı, bu fabrikatör kızına ayaklarını bile yıkatır ki bu tür filmlerin en gerçekçi sahnesi de budur.(!) Çünkü fabrikatör kızları bu dünyaya yabanların ayaklarını yıkamak için gönderilmiştir.(!) O değil de bizi de zehirlediler. Gittik boyumuza posumuza bakmadan mahallenin en zengin adamının kızına bastık tokadı aynen yaban gibi bize aşık olsun diye, kızın babası ağzımıza etti, kız ise karşımıza geçip ’’’ ooooohhhhh...İşte böyle ağzına ederler adamın. Bana tokat atmak neymiş gör’’ dedi, biz ayaklarımızı yıkayacak diye beklerken.

Velhasılı kelam Kadir İnanır aslında Türk sinemasında tüm dengeleri alt üst etti bu Kadirizm akımıyla. Düşünsenize bu filmin aynısının bir sürü kopyası yapıldı. Mesela : Cüneyt Arkın - Emel Sayın’lı RÜZGAR, Yine Cüneyt Arkın- Gülşen Bubikoğlu’lu VAHŞİ GELİN, Orhan Gencebay- Hülya Koçyiğit’li ’’ HATASIZ KUL OLMAZ’’ İbrahim Tatlıses- Hülya Avşar’lı LEYLİM LEY, Bile bu tür filmlerden sayılabilir.

Konulu filmlere devam edeceğiz yarın. ( Kadir İnanır- Tarık Akan ve biraz da Cüneyt Arkın ile )