İMKANSIZ’ a Sevdalıyım ! ...

Aşk işte! Nerede imkansız varsa gider o’nu bulur.İmkansız,sonu olmayan aşklar.Hep hayallerde,rüyalarda,düşlerde yaşanan aşklar.

Gerçek olmadığı için güzelleşen,sevgisi çok olan tutku dolu aşklar.Gerçekte aşk yok ki; hiç inanmadım,şimdi de inanmakta zorlanıyorum.Gerçek seven,gerçekten tutkuyla bütünleşen masum,sadece sevgi dolu bir aşk.Yok dünyada böylesi bir aşk.O sadece Yüce Rabbim’le var olan bir sevda.

Gerçekten seven,aşkla karşılaşmak isterdim.Ama ben ne Leyla’yım, ne de karşımdaki bir Mecnun...Ben Züleyha’da değilim,karşımdaki de Yusuf değil...Onlar gerçekten yaşanmış aşklar.Onlara bağlı olmak istemiyorum.Çünkü onlar gerçekten derin sevda ile birbirlerinin olmuşlar.Birliktelik önemli değil ki,onlar için.Onlar sadece sevmeye odaklanmışlar.

Yusuf’a sormuşlar, Züleyha’ya hakkını helal eder misin? demişler.Etmem demiş.Neden demişler.Veda ederken son bir defa daha görmek için demiş.Ne kadar anlamlı buradaki görmek...

Bir bakış,bir kaçamak görüş,nefesini duymak,hissetmek,onu uzaktan seyretmek,ne kadar kıymetli....Ama öyle aşklar orada kalsın,zaten tekrarlanması olmayan imkansız aşklar.Onlar birer kahraman,onlar birer ilahi aşkın simgeleri oluvermişler.

Aşk susuyor mu? Sessizliğe bürününce daha çok mu sevgi geri geliyor.O zaman susmak,hep susmak...Ama ben cevap vermeden, hele de aşık olmuşsam ki,susamam.Sessiz,sakin kalamam.Yüreğim pır pır ederken, her an onu düşlerken,nasıl suskun kalabilirim.Oysa susmalıyım.Hiç sesimi çıkarmamalıyım.Çünkü ben aşk...başka bir işim olmadığı için artık hep aşkı mı? düşünür oldum.

Aslında hiç de öyle değil,bazen aklıma bile gelmiyor.Aman diyorum,onsuz dünya yok mu? sanki...Onsuz hayat devam etmiyor mu?

Oysa bunları dışım söylüyor,içim hiç de öyle değil...Severken ne kadar susmalı...Bilmiyorum? Bilemiyorum.