mutsuzluk cebimizde...

Mutsuzluk cebimizde her an,mutluluğu neden koyamıyoruz cebimize,onu elde tutmak mümkün değil de ,ondan;

Tutulmaz,korunmaz,sahiplenilmez,dokunulmaz...tüm olumsuzluklar,mutluluk için geçerli.Kendisi olumlu bir kavram,güzellikleri barındıran bir nesne,karşılığı olumsuzluk olacak,bunda acayip bir şey yok.Mutluluğu elimize alıp sahiplenemiyoruz,o hep ulaşılmaz boyutlarda,cebimize de girmiyor,küçücük bir şey,kaçıp gidiyor.

Ama mutsuzluk...kocaman bir nesne,günün her saati cebimizde,yaşamın her evresinde bizimle seyahat etmekte.Onu almak kolay ,her an hazır ve nazır.Bize bağlı.Mutsuzluk kapı komşumuz,mutluluk şehirler arası uzaklık,belki daha da uzak.

Oysa ,öyle kolay ki ; mutluluğu yakalamak ve yaşamak.Biraz sabır,iyi niyet,güzel düşünmek, dertleri görmemek,acılara göğüs germek,en önemlisi de inançlı olmak,güvenmek.

Bence mutluluk oyun gibi.Biraz pollynacılık yapmalı diye düşünüyorum.Mutluluk yüreğimizde içimizde olmalı.Sevgide olmalı.Sevgi her şeye sevgi,tüm yaşamda ki canlılara.İnsanlar sevgiyle yaklaşmalı,tabiatın tüm canlılarına,Yüce Rabbim onları yaratırken her birinin ayrı bir sebebi vardı.İnsanlar dünyaya sevgiyle bakmalı,
yüreklerindeki sevgiyi tohum gibi ekmeli.

Bence hayal dünyamızda mutluluk yeşertmeliyiz,sonra onları gül bahçesinden , gül koparır gibi tek tek incitmeden almalıyız.Ya da bahçeye sevgi tohumları ekip,meyve ve sebzeleri toplar gibi tane tane toplamalıyız,kıymet bilmeliyiz.

Mutsuzluğa her an kapıyı açmamalı,onu ceplerimize oraya buraya doldurmamalıyız.

Ama her şey yazmakta,ya da konuşmakta kalıyor,uygulamak o kadar zor ki;zaten kolay olsaydı,hiç kimse kapısına koyar mı mutsuzluğu.

Tüm yaşamımızda mutluluk beş,on,onbeş ...gibi sayılarla sınırlı,mutsuzluk sayısı artarak devam eden bir şey...

Benden bu kadar,mutluluk yok gibi gerçek yaşamda.Dediğim gibi umutları yeşertmeli,hayalleri gerçekleştirmeliyiz.

tüm mutluluklar sizlerin olsun.