Bugün yine, loş bir ışığın altında sana, senden giderken götürdüğüm yalnızlığıma, biz olduğumuz zamana, anılarımızın anısına yazıyorum. Bu gece yine sana yazıyorum. Çünkü bir tek yazarak sana olan kinimi, nefretimi, sitemimi üzerimden atabiliyorum. Ben bugün yine seni çok özlüyorum. Artık senden gelmeni beklemiyorum çünkü seninle geçirdiğim bir gün bile hayatımda kendi ruhumda hiç kapanmayacak bir yara açıyor. Kendimi daha fazla öldürmek istemiyorum. Fakat ne yazık ki içimdeki özlem duygusuna engel olamıyorum. Sana bir iyilik yapacağım artık adını bile anmayacağım. Sende bana bir iyilik yap birini çok sev. O zaman belki beni anlarsın. Beni unutma. Uyumaman için gereksiz şeyler anlattığımı ayaklarım ısınsın diye bacaklarının arasına koyduğumu, göğsümde ve göbeğinde uykuya daldığım zamanları unutma. Bana "seni seviyorum" dediğin günü, ilk gülümsediğin zamanı, ilk yazdığın kelimeyi, ilk yakınlaşmamızı, saçımdan öptüğünü unutma. Beni unutma.