(İnci Muslu’ya Saygımla.)

7 yıl kızlı erkekli lise öğrenimi sonunda; Hukuk ve Siyasal puanını bir yana bırakıp 1977 de Gazi Eğitim Türkçe bölümüne 3 çetin yazılı ve sözlü branş sınavından geçerek kaydoldum. MC hükumeti iktidarda idi.

2 ay sonra gensoru ile hükumet değişti ve Ecevit başbakanlığında yeni hükumet kuruldu. Basında bizlere saldırılar başladı. 9 Işık ile ilgili soruları cevaplandırarak okula alındığımız yazılıp çizildi günlerce. Oysa Atatürk ilkelerini anlatmamız istenmişti.

Baskılar sonuç verdi ve her gün silahların gölgesine düştü okul giriş ve çıkışlarımız. Ailemin endişeleri ve korkularına karşı duracak birikim ve olgunlukta değildim ne yazık ki.

Sonuç..Okuldan ayrılıp evlendim. Yüreğimde yarım kalan ideallerim ve minik oğlumla yaşama devam ettim. 80 sonrası af çıktı. Ümitlerim bu defa eşimin itirazı ile kırıldı.

Bu günlerde Lise yolunda yürürken, Edebiyat Öğretmenimle karşılaştım. Onun aydınlık ve müşfik yüzü ihtiyacım olan dert ortaklığım ile gözyaşları içinde dudaklarımdan döküldü:

’’Hocam okuyup sizin gibi Türkçe öğretmeni olmak istemiştim, olmadı yapamadım, yaptırmadılar’’ dedim.

Gülümsedi.

’’Sana en zor sorumu soracağım kızım, bilirim zor soruları seversin. Söyle bakalım neden bu kadar çok istiyorsun o bölümü?’’

Bir an düşündüm, cevabım hazırdı:

’’Türkçeyi ve edebiyatı seviyorum ve tam anlamı ile öğrenmek istiyorum, sonra da bildiklerimle sizin yaptığınız gibi öğretmekti amacım’ dedim.

Çantasını açtı eskimiş ve 1960 tarihli 4 sayfalık el yazısı ile yazılıp dörde katlanmış bir kağıt destesini bana uzattı.

’’Bu liste beni ben yapan kitapların tümü, İlk derste öğretmenim vermişti. 420 adet kitaptan oluşuyor. Her şey okul okullarda öğrenilmez. Haydi bakalım bu sana son ödevim’’ dedi, saçımı okşayıp hızlı adımlarla uzaklaştı.

Ben ne mi yaptım..

Tam 8 yılda ödevimi tamamladım. Belki öğretmen olamadım ama koskocaman bir hazine sandığı idi bana armağandı.

Son ödevin ömrüm oldukça emanetimdir sevgili öğretmenim.