Hey sen;
Kaşında karası olan çocuk gel bakalım buraya.Neden kaşında kara var senin,Bilmem abi.Ta ben küçükken vardı.Ben büyüdükçe karamda büyüdü.Beyaza boyayamadım.
Ardından pata küte yumruk sesleri.
Neymiş.
Kaşında karası varmış.
Suçu neresinde bu kaşı karalı çocuğun.
Korkar yanındaki diğer çocuk:Ağabey benim karam yok.Beni dövmeyeceksiniz değimli.Ulan gel bakayım.
Niye yok senin kaşında kara.Al sana Pat küt.Çocuğun korkuları korkar.Titreyen sesiyle

“ Ağabey benim karam yok ki,Niçin vurdunuz bana.Eşeği sudan getirene kadar dövdünüz”.
Bak ulan bide eşeği sudan getiriyor sıpa seni.Çocuğu öldüresiye döverler.Aslında bilmezler ki insanlığı atarlar tokatı.

Sokaklar ah sokaklar.
Cenneti cehennemi yaşatan sokaklar.Akbabaların,çakalların düello sahnesi sokaklar.İnsanlığın son perdelerinin oynandığı sokaklar.

NE günahı vardı kaşında karası olan çocukların,olmayanların.Ne suçu var ki ekmeği peşinde koşan biçarelerin.

Meydanın leş kokuları içinde üşüşen bu akbaba kılıklı insanların köklerini kim kazıyacak.Bunlar hep zavallıların gariban ekmekçilerin yaşayan bedenlerine mi musallat olacaklar.

Bu zamanda hakimiyet ne zaman zalimden alınacak.

Ey zalim akbaba kılıklı insanlar yapmayın bu zulmü.
Her kulu,He güzeli çirkini yaratanda yaşatanda Allah.
Kaşında varsa karası ne yapsın,gizlesin mi yüzünü
Zulüm etme güçlüysen,bir gün sende düşersin tek düşmeyen Allah.