0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
988
Okunma
beklemeyi alışkanlık haline getirmiş bir insanım. o kadar çok ağlamışım ki konduramıyorum yüzüme gülümeseyi kederim kalemim olmuş sitemim defter acelem yok desemde hayat bozuyor ezber gücümün kalmayışı yorgunluktan mıdır yoksa yükümün omuzlarıma ağır gelmesinden midir ? bilmem.
aynı limanda bekleşip duran insanlarız. güzel günleri getiren gemiler karadenizde battımı yoksa? umudunu yitirme diyenlerde sustuysa yaşamak daha zor gelir insana...
