0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
468
Okunma
şanslı çocuklardık biz..
eteklerine tutunacak bir annemiz vardı ve ne olursa olsun yarına varmazdı yaralarımız..
bahçeden çaldığımız domatesi katık ettiğimiz sıcak ekmek salıncak kurduğumuz kavak ağaçları ve hıdırellezde saçlarımıza doluşan kekik kokusu..hepsi bir taraftan sarıp büyütürdü bizi.
şanslıydık...
ağır vedalara şahit olmazdı gözlerimiz..her yolculuk köyden kasabaya kadardı o vakitler..ve dönüşte ceplerdeki leblebi şekerleriydi tadı tuzu hayatın..
şanslı çocuklardık biz..çünkü özgürdü ruhumuz...gözlerimizden ölüm akmadan büyüdük ve hiç bir zaman siyaha boyanmadı gökkuşağı..