Bir tual düşün içerisinde gökkuşağının yedi rengini barındıran hani acemice mutluluk resmi çizilmeye çalışılmış bir tual.Renklerin sağa sola yalpalandığı ,parmak izleri kırmızıyla çizilmiş kana bulanmış bir aşk hasretin öyküsü sarıyla anlatılmış.Düşün ki insanlar buna mutluluk resmi demiş oysa çizilemeyeceğini bile bile…
Hiç anlık şeyler resmedilebilir mi sevdiğim.
Bak bakalım siyah ve beyaz bir renk olarak kalmayı başarıp birleşebilmiş mi?Garip değil mi sende bakınca ama gerçekten bakınca fark ettin.

İşte birileri buna mutluluğun resmi der bense güler geçerim.Hiç bozulmadan, hani rengi griye boyamadan mutluluk duruyor mu orada sevdiğim….

A benim en az o tual kadar acemi en fazla kafesteki bir güvercin kadar özgür sevdiğim.Geceleri yatağında kıvrana insanlar düşün tüm düşleri sızılarla bölünen,gözbebekleri kan kesmiş baş koyulan yastıklar say ki derya deniz,sol yanda bir acı biraz öfke getirmiş.
İşte birileri buna aşk acısı der bense güler geçerim.Aşk dediğin insana acı verir mi sevdiğim…

Vakit ağlama vakti şimdi ama artık çok geç o da aşikar sevdiğim.Kalbinde umut içinde sevda bittiyse eğer ve uykular firar etsin,acemi bir ressam bulun bana hüznün resmini çizsin,altın kafeste güvercin bülbüle ahüzar etsin ama deymen bu gün yaram var düşmanlar seyre gelsin…

A benim en az acemi ressam kadar suçsuz,düşmanım kadar günahım alan sevdiğim…Hüzün gözlerime yakışmadı kana boyar mısın güzelim…Şimdi sen bunu adına ister aşk de ,ister hüzün,istersen kara sevda …

İşte sen de o birileri gibisin…Unuttuğun tek bir şey var acemi yüreklim.Ben gidersem böyle giderim…

Birileri buna terk ediş der ben asaletle güler geçerim…