annem beni daha kundaklık hallerimde tarlaya gideceğim diyerek yalnız başıma evde bırakarak büyütmüş.annelik bu ya! içinde ki korkularda oluyormuş haliyle.evde bir şey olursa diyerek’ten içi içini yiyormuş annemin fakat yapacak bir şeyi de yokmuş ne gidemem diyebilirmiş ne’de yanına alabilirmiş beni.gel zaman git zaman böyle büyümüşüm ve gelmişim okul çağıma,ben okula başlamak için sabırsızlanan küçük bir kız çocuğuydum o zamann.her okuldan dönüşümde doğru bu bizim evimizin en küçük soba ile ısınan odamıza gider tam’da sobanın dibine oturur hem kendim ısınır hem’de ödevlerimi yapmaya çalışırdım.peki ya hiç mi oyun oynamazdım ben?
Hayır oynamazdım ya!’ hem de hiç oynamazdım.neden mi? çünkü tek bir istediğim vardı o zamanlar okuyup çalışmak,tek isteğimdi benim okumak,hayalimdi...
hep çalışırdım en başarılı öğrenci olmak isterdim,tabi ki bir de çocukluk hırsı vardı o zaman bütün öğrenciler arasında..
okumayı ilk söktüğümde,çok büyük iş başardığımı düşünmüştüm,artık o bilmediğim harfleri sırayla bir kağıda yazıp "burda ne yazıyor anne" diye sorup durmuyordum anneme.... :)
komik’ti dimi o zamanlarda böyleydim ben işte...
anlamıyorum ama hala ne ara geçti bu kadar zaman? Ne zaman büyüdüm bu kadar? Neden çocukluğuma geri dönmek istiyorum?
Sorularına cevap bulmak o kadar da zor ki!’...
geri dön deselerdi bana döner miydim "evet" dönerdim aslında,çünkü yaşamamı gerektiren sebepler çoğalır ve yaptığım hatalara karşı bir koruma olurdum kendime..
peki ya şuan mutlu muyum? "evet" çünkü iyi bir okulum ve çok iyi bir bölümüm var,herkes inanmayabilir belki ama ben inanıyorum "okuyacağım" "okuyacağım" "okuyacağım"...
sadece herkese inat olsun diye değil,ayaklarımın üstünde durabildiğimi ve başarılı azimli olduğumu onlara göstermek için okuyacak okumaya’da devam edeceğim...

En büyük tutkum ve çabam bu ülkeden iyi bir mühendis olarak çıkmaktır..sadece ve sadece bunun için yarınlarım ve yarınlarımız için okuyacağım.

____________________________________________SEVCAN CÖMERT___________