İnsan olmak için çok uğraşanlar olduğu gibi hiç tasa çekmeyenlerde mevcuttur. Ama insan olmak için önce iletişim kurmak gerekiyor. Yanlızlık Allah’a mahsustur derler eskiler. İletişim kuramayanlar yanlız kalıyor. Günümüzde büyük kalabalıklar içinde yanlızlığı yaşıyor tüm insanlar. Hiç kimseye bir şey söylenmiyor. Çünkü hiç kimse ne söyleyeceğini bilmiyor. Günlük konuşma dili ikiyüz kelimeyi geçmiyor. O zaman hayat monotonlaşıyor. Çünkü konuşma monotonlaşıyor.
Oysa insanlar konuşarak anlaşır. Diğer canlılardan en önemli farkımız bu değil mi? Ama biz ne konuşmayı biliyoruz ne de tartışmayı.
İnsanın konuşup tartışabilmesi için bilgi yüklü olması gerekir. Bilgi yüklü insanlar o kadar az ki. O yüzden onlara bilge diyoruz. Bilge insanlar ancak fikir sahibi olabiliyor. Diğerleri ancak dertlerini anlatıyor. O nedenle onlar büyük ünvanını hak ediyor.
Oysa normal insanların bilgi dağarcığı kıstlıdır. Bu nedenle fikir tartışmasına girmiyorlar. Sadece olayı tartışıyorlar. Şöyle oldu, böyle oldu diyerek. Onların olayın neden olduğu tartışacak kadar bilgileri olmuyor. Sebep-sonuç ilişkisi kuramıyorlar.
Hele bilgisiz insanların durumu daha da vahim. Onlar sadece olayın kahramanlarının davranışlarını, tepkilerini tartışıyorlar. Ne olay hakkında neden olayın nedenleri hakkında hiç bir fikirleri olmuyor. Yani bilge bir insanın karşısında dut yemiş bülbüle dönüyorlar. Eziliyorlar kısacası. Yani yenilgiyi baştan kabul ediyorlar.
Eğer büyük insan olmak istiyorsak bilge dercesinde bilgili olmalıyız. Ve tartışmalara bir sıfır önde başlamanın keyfini yaşamalıyız. Yani insan olmanın, başarmanın, kazanmanın tadını çıkarmalıyız