Eymenimm ;
Biliyorum sen şu an cennetin en güzel köşkünden bizi izliyorsun... 31 Temmuz! Ah o 31 Temmuz seni bizden alan gün... Benim gözyaşlarımı tutamayıp yalnız kaldığım gün... Senin istemeyerek bizi terk ettiğin gün... Özlemin var hala içimde ve her geçen gün canımı yakıyor... Gittikçe artan yalnızlığımda boğuluyorum... Senden sonra bir gecede bütün arkadaş dediğim hatta kardeş dediğim herkes yok oldu... Aralarından biri terbiye sınırını aştı ama sen bunların hepsini biliyorsun... Biliyorsun da hiçbir şeyi değiştirmiyor bu !
Ne yanına gelebiliyorum ne bu dünyada mutlu olabiliyorum... Başkalarının yaşamayı mahkum ettiği dünyada sadece sürükleniyorum... ne mutlu olduğum zamanları sana anlatabiliyorum ne üzüntümü... Ne seninle kurduğumuz hayallerimiz gerçekleşiyor ne de bu gün yapmamız gerekenler....
Yani demem o ki amaçsızca senin yanına sürükleniyorum meleğim cennete buluşacağız...

Can dostundan... Can dostuma...