Ne ettin Sebile? Böyle başlık mı olur demeden önce, önyargılarınızı kışkışlayınız, çok saygıdeğer edebiyat sever dostlar. Başlığı, Cem Yılmaz’ın son gösterisini izleyenler, bilirler. Lakin konumuz bu değil bu gece.
Güne çok cici uyanıp, sabahın köründen akşamın taa bilmem kaçına kadar gördüğüm halk sağlığı dersinden olacak ki, tavan yapmış olan toplumsal meselelere olan duyarlılığım bine katlandı. Rutin işleri halledip, arkadaşlarla bir güzel yemek ziyafeti çektikten sonra konakladığım öğrenci yurduna geldim. Alışkanlığımdır, gündelik olayları takip etmek. Teknolojik aletin düğmesine basınca bir tık ile dünyayı dolaşıyorsunuz artık, malum. Türkiye’den Hüseyin Çelik naraları fırladı. Pardon ‘’dekolte’’ isyanı…
Demem o ki bizim bakanın içine fena oturmuş, sunucunun dekoltesi. Öyle dekolte olmazmış, dünyada bile hoş karşılanmazmış. Bak seeen!
Ben ne kaçırdım? Ülke ne zaman bu hale geldi? Çok uyuyan bir insan da değilim hani, ne ara korkar olduk dekolteden?
Tabi ya… Kadın vücudu, en büyük düşmanıdır ya hani erkeklerin! (Bilgisayar başında kafasını aşağı yukarı sallayan, onaylayan erkek arkadaşlar, abiler varsa, lütfen yazının devamını okumasınlar.)
Çok sevdiğim yeşil askılı, hafif dekolteli bir üst giymiştim geçen yıl. (Ne kadar ayıp değil mi, söylüyorum bir de). Bizim kampüs de kızlı erkekli, malum. Daha oraya el atmadılar çok şükür(!). Erkek arkadaşlarımızın hormon ayarından mı yoksa gözlerinin aşırı bozukluğundan mı kaynaklanıyordu o bakışlar, dile gelen fanteziler, çözemedim. Aslan gibi kadına şaşı olmuşçasına bakma cesaretleri nereden geliyor dersiniz? Hiç yorulmayın, kulağınıza fısıldıyorum:

Zihniyetten efendim… (Aramızda kalsın.)

Erkek çocuklarımızı küçük yaşlardan itibaren ‘’Hadi delikanlı, göster bakalım pipini’’ diyerek cesaret vererek yetiştirdiğimizden, ayıp, doğru, hoşluk kavramları soldan sağa yer değiştirmiş biraz. Kız çocuklarımız regl olduğunda ise ‘’Pis’’ olarak nitelendirilmiş, çektikleri sıkıntılar hep görmezden gelinmiş. Uzun lafın kısası, erkek çocuklarımıza, kadın; ezilmesi gereken bir canlı olarak öğretilmiş, kız çocuklarımıza ise, erkek; korkulması gereken bir yaratık olarak aktarılmış… Farkına varamadığımız ve günler geçtikçe de yitirdiğimiz ‘’insanlık’’ kavramı daha çocukken bize terkedilesi olarak öğretilmiş sizin anlayacağınız.

İnsanız yahu!

Ha kadınsın, ha erkeksin! Ama önce insan ol be adam! Dekolte gördüğünde beynine kan gitmez senin bilirim ben! Nereden mi biliyorum? Hani hemşireyim ya, ondan. Kendini tutamadığından, hor gördün sen o kadını… İradene yenik düştün. Acınasısın be adam! (Cümleler, Hüseyin Çelik’e benden bayram hediyesi olsun. Bayrama kadar ancak sindirir. Çok da umurundayım ama değil mi? Hani kadınım ya ben… Kim umursar ki beni.)

Genellemeler olduysa affola dostlar. Deliliğime verin demiyorum, ilk kez. Yazdığım en aklı başında yazıydı bu. İğnelediğime bakmayın. Her zamanki gibi içime içime oturdu haksızlıklar. Dekolte giymiş kadın gördüğünüzde İbo’nun dediği gibi ‘’Tombul tombul memeler, düğmeler’’ kısmına itibar etmektense, o kadının Türkiye gibi bir yerde özgürlüğünü korumasına, cesaretine, kendine güvenine hayran kalın. ‘Şu kadarcık yaşınla öğüt mü veriyorsun sen bakayım?’ demeyin… Ben erkek olsam, böyle olurdum, ondan. Kadınlarla, kadınlarımızla gurur duyardım işte…

Sevgiyle, SAYGIYLA kalın…