Bir annenin çocuğuna kızması ansızın bağırıp çağırması aslında kendi kendisine kızmasıdır. Çünkü çocuğunda gördüğü hatanın aslında kendisinden kaynaklandığını bilir.yoksa kendinden emin ve de gerçekten bir şeyler öğrettiğini hisseden bir insan asla suçluluk duygusu içerisinde olmaz ve de iyi bir anne olduğunun kanaatindeyse yani cehalet kurbanı olmamışsa hiçbir şeyden korkmaması gerekir.

Tüm sorumluluğunda annede olduğuna inanmak insanı yanılgıdan başka bir yere götürmez. Her şey eşit şartta ve de aynı ölçüde olmalı gerçekten adalet isteniyorsa gerek anne gerekte evlat bu kurallara uymalı tüm sorumluluklar anneye yüklenmemeli bir annede olduğu kadar bir evlatta da eşit ölçüde sorumluluk olmalı yoksa her işi baştan savma yapmak ve de başına buyruk hareket etmek insanı yerinde saymaktan öteye götürmez.


Gerçekten iyi bir aile ve de tartışmasız bir dünya istiyorsak empati şart çocuk annesinin endişesini anlamalı annede evladının hatalarının tecrübesizlikten kaynaklandığını anlamalı iyi bir yaşam standarttı için empati...