sulu gözlüm
bugün yillardir yazmadigim birseyi yaptim...simdi söylesem güleceksin bana,ilk defa mektup yazmayi denedim..biliyormusun sulugöz,yillarin icimde biriktirdiklerini anlatayim dedim de hic iyi birsey bulamadim...simdi ben yazsam sana bunlari biliyorum ki yine tutacak sulugözlülügün aglayacaksin,bende yazarken aglayacagim...sonunda ne olacaksa olsun dedim yaziyorum iste...nasilsa aglamaya alismisiz degilmi?..limana demir atarsin da sonra gitme vakti gelmistir ya hani iste suan öyle bir zamandayim...biliyorum ki sende öylesin uzaktanda olsa hissedebiliyorum...eee ne yaparsin hayat kimine gülüyor kiminide aglatiyor...sanirim biz o aglatilanlar tarafindayiz...bazen agit yakmak gerekir gidenlerin ardindan ama sessizce yaktik biz o agitlari,var ediyoruz gidenleri,agitlar yakarak...kimselere belli etmeden,hissettirmeden...sulugöz ben artik anladim ki hersey zamaninda yapilmaliymis,sevmelerde,ayriliklarda..hayatimiza kattiklarimizdan ömür boyu gidebilecekmiydik sence...sanirim rihtimda bekleyen hep biz olacagiz,asla beklenen olamayacagiz...ah be sulugözüm ne cok sey anlatmak istiyorum sana da elim titriyor,yüregim nasil sizliyor bilemezsin...neyse en iyisi bu ilk mektubu kisa keseyim..bugün hüzünle karisik aglamakli gözlerim,gözyaslarim kendini asti asacak kirpiklerime...bugün kimseyi idam etmemek icin az olsun yazacaklarim...ne yazikki gözümüzün dilini bilen olmadi,söylemeden anlayan ise belkide hic olmayacak..varsin biz hep bekleyelim,varsin biz hep terkedilenlerden olalim...durup durup yaziyorum ben yine,hic kisa ve öz konusmasini beceremedim nedense...
Mevlana’nın dediği gibi,
Ben dostumu ne aklımla ne kalbimle severim,
Olur ya kalp durur...
Akıl unutur...
Ben dostumu ruhumla severim.
O ne durur, ne de unutur...
Yolun açık olsun yol arkadaşım..
/Gülbin Altun