KİM DERDİ Kİ...
Şimdilerde ıssız kalan Oğulcuk Köyü İlkokulu’nun kuruluş tarihi kırklı yıllara dayanır.1944’te eğitim ve öğretim hizmeti verilmeye başlanmış köyüm okulunda. Okulumuzun banisi Hamdi (Ünal) Öğretmen Pazarören Köy Enstitüsü’nü bitirir bitirmez kolları sıvadı.O zamanlar Köy Enstitüsü’nü bitiren öğretmenlerin kendi köylerinde çalışma zorunluluğu vardı.Kimi at arabasıyle taş getirdi.Kimi harman yerinde kerpiç kesti.İmeceyle yapıldı okul binası.Bahçe duvarı örüldü.Kerpiçle...Şimdikiler bilir mi kerpici?..Ne bilsinler? Kerpiçin ana maddesi topraktır.Toprak yarıya samanla karıştırılıp çamur yapılır.Çamur bir iki gün bekletilir ekşisin,iyice hallolsun diye.Sonra bu çamur kalıba dökülüp priket büyüklünde analı,yavrulu kerpiç çıkarılır.
Okulun bir dolu eksiği var.Bunların giderilmesi için para lazım. Hamdi (Ünal) Öğretmen insanüstü gayret gösteriyor.Okulun eksiğini gediğini tamamlamak için. Çırpınıyor.
Bir Cuma günü köylü toplanmış caminin önünde.Kalabalık. Konuşuyorlar.Caminin ihtiyacı için para toplanacak.Namazdan sonra sergi serilecek.
Cemaat cami için para toplama konusunu konuşuyor. Her kafadan bir ses.Kırklı yıllar savaş yılları.Kıtlık var.Yokluk,yoksulluk kol geziyor.Elde yok,avuçta yok.Olan da vere vere usanmış.Yine de hayır için elden gelen yapılıyor.
Hamdi Öğretmen de orada.Hamdi Öğretmen diyor ki:
“Komşular!.. Hep cami diyorsunuz.Camiye para topluyorsunuz. Okulun da bir sürü eksiği var.Okulu hiç düşünmüyorsunuz.”
O zamanlar ilkokullara pek iyi gözle bakılmıyor.Veliler ilk sıralar öğrenci bile vermiyorlar.Okul olup da sanki...Yeni yazı. Müfredat farklı. Ne öğretiliyor?İt gurt (!)
Devecipınarlı Deli Ahmet de orda.Deli Ahmet borazan sesiyle bağırıyor:
“Anoo!.. Kim dirdi ki Bazarören’e kilise açılacak.Hacımin’in Hamdi de orda okuyup papaz olacak.”
Haydi bakalım.Al sana bir kaya,nereye dayarsan daya!..Hamdi Öğretmen kavga dövüş adamı değil.Ama Deli Ahmet’in üstüne yürüyor Hamdi Öğretmen. Araya giriyorlar da olası bir kavgaya mani oluyorlar.