1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
615
Okunma
Bu aralar İstanbul benden çok uzak. Sanki aramızda, tatsız bir hadise yaşandı ve küstük bir birimize.Tadı yok, onsuz hiç bir şeyin. Ben sakin, sessiz, yaşıyorum yaşlanıyorum.....
Beklemeye gelmez hayat,öylece durmuyor yerinde,bende uzak ara takipteyim, hani geç kalmamak babında gidenlere.Küçük bir tebessümle çıktım yürüyüşe,yine bizim parkın önünden geçiyorum,hep ayaklarım buraya çekiyor beni. Bu yollar beni bekler gibiydi eskiden,yoluma güller döker gibiydi,evden bir surat çıksamda burda tebessüm başlar gibiydi...Şimdi güneşin gölgeleri düşüyor içime, ürperiyorum.Yok sonbaharın gelişinden değil. Senin yüzünden İstanbul!
Gel barışalım! Söz veriyorum sana, hiç kimse için terketmem seni.Sensin bana ebedi sevgili.
Cevap Yaz