Hayat yaşanmaz, hayat kötü diyenleredir bu sözüm. Aslında hayat çok güzeldir. Ne bir şeyler verir insanlara ne de bir şeyler alır. Sandığımız gibi acımasız değildir. Aksine çok masum ve suçsuzdur. Düşünsenize size hiç bir faydası ve hiç bir zararı yoktur. Böyle bir arkadaşınız olsun istemez misiniz? Aslında hayat bir arkadaştır sağır ve dilsiz bir arkadaş. Hadi hayat ile konuşun. Size yanlış yapanlardan bahsedin. Hayallerinizden, başarılarınızdan söz edin. Merak etmeyin, hayat ne hayallerinizi alır elinizden ne de başarılarınızı. Sadece siz konuşun hayat hep dinler sizi...

Bir yerde okumuştum. Okuduğum ilk andan beri hep aklımdadır. Çok etkilenmiştim ve ne zaman ki imkânsız diye bildiğim bir şey olsa hemen aklıma gelir. Belki bir gün sizin de işinize yarar bu söz diye sizlerle paylaşmak istedim. ‘’ imkânsızı imkânsız yapan insandır’’. Hadi şimdi bu yazıyı defalarca okuyup biraz düşünelim. Bu yazıyı yazan kişiye eminim ki düşündükten sonra hak vereceksiniz. Düşündünüz değil mi? Peki yeterince düşündünüz mü? Peki şimdi söyleyin. Sizce de öyle değil mi? Sizin önünüze engelleri insanlar koyar. İmkânsız diye bildiklerinizi insanlar yapar. Size biri kazık atmış ise, hayat mı kazık atmış oluyor? Size kazık atanın hiç mi suçu yok? Hayatın sizinle hiçbir alıp veremediği yoktur. Siz düştüğünüz de insanlar elinizden tutup kaldırmıyorsa bunun sorumlusu hayat mı? Siz düştüğünüz de bir tekme de size biri vurmuşsa, ayakları olmayan hayat mı size tekme atmış oluyor? Ayakları olmayan hayat size tekme atmış olamaz. Buna çocuk bile inanmaz. O halde artık hayatı suçlamayı bırakalım. Size kim yanlış yapmışsa o kişiyi suçlayalım. Lütfen unutmayalım ki ‘’Suçlu suçu işleyenin ta kendisidir’’ Suçu işleyeni değil de suçsuzu suçlu gibi görmek hem yalancı duruma düşmektir. Hem acizliktir. Hem de korkaklıktır. Hayatı suçlayarak yalancı, aciz ve korkak oluyoruz. ‘’Hatta asıl suçlu biz oluyoruz.’’ Kimimizin parası yok. Kimimiz sevgilimizden ayrıyız, Kimimiz hatta aldatılıyoruz. Bizi aldatan insan mı? Hayat mı? Kimimiz çaresiziz. Kimimiz hayallerimize ulaşamıyoruz. Kimimizin de hayalleri çalınmış. Gerek başkalarının önümüze sunduğu engeller, gerek kendi yaptığımız hatalar sonucunda doğan imkânsızlıklar bizi bazen yalnızlığa, bazen karamsarlığa, bazen sitemkâr olmaya, bazen (ne yazık ki bunu dile getirmek istemiyorum ama en azından aşk acısı kadar acıdır ki) ölüme sürükler. Bazen de acıyı derdi verir. Bunları hayatın ta kendisi mi yapıyor? Hadi şimdi tekrar enine boyuna düşünelim. İnsanlar mı acımasız yoksa hala hayat mı?

Ha unutmadan. Hayat gözlerinizdedir. Nasıl bakarsanız öyle görürsünüz. Ve yine unutmayın aslında hayat sizsiniz!

Yusuf BİTİM