8.nci Kağıt





Canımm Anneciğimm

babacığımın dediği kadar güzel misin gerçekten..
o sana taparmış ve
güzelliğin üstüne seni bıktırana kadar övgüler yağdırırmış
sen de
"bili-yo-ruum" dermişsin
haa
bir de "abartma"
sahi hep böyle mi derdin
yani başka şey demez miydin
yazııkk, acıdım babama
oysa güzele güzel demek ne güzel..
ve babam ne kadar şanslı..

o seni kıyamaya kıyama seyredermiş..
sen uyurken bile..
gözlerini kırpmadan
bir an bile başka yere bakmadan
gözlerine baksa
dudaklarını özlermiş..
ellerini okşasa
saçlarını..

inanmıyorum
olur mu böyle bir şey
dediğin gibi abartıyor değil mi..
hiç kimse o kadar güzel olamaz..
kimseler böyle sevilmez..
sevemez..

haa bir de bu gözleriyin gülüşü varmış
onu aşık eden
en mutlu eden
“gül” diye tebessümün için yalvarırmış sana
biliyorsundur..
hala buna dua eder..

seni uzun uzun anlatır
“çok cadıydı” der
“ben cadı değilim” dermişsin
mahsustan mı gülmezdin
insan nasıl dayanır kız
sever böyle sevilir ve yalvarılırken
insan sevdiğini yalvartır mı
ama ben bu konuda da seni aratmıyorum ona..
hiç üzülme.. kıvrandırtıyorum valla
ama o sen üzülmüşsün gibi kahroluyor
kıyamıyorum.. “şakaydı babacık” diyorum
sarılışıyoruz sımsıkı..

o seni hep kutsal biliyor
o sana hala tapıyor
yemin ederim..

lütfen gülmeni esirgeme ondan

ben de hep güleceğim sen güldükçe
senden daha, daha çok
mutluysan en mutlu olacağım
söz
ağlama..
ağlamayacağım..
asla
asla ağlamayacağım..

yeter ki bileyim..
güzeller güzeli Canım Anneciğim
mutlu..
her şey gönlünce güzel olsun
sen güzellikler içinde en güzel ol..
bir de
“geleceğim” de
söz ver..
inandır..
Gel..
GEELLLL!!!

gel Canım Anneciğim..
seni canından bile çok seven
her şeylerden.. herkeslerden çok özleyen..
en Hasret’in..