Herkes bilir ki insan olmak, insan kalmak, yüzlerde yeşeren soylu türkülerle yürümek için, mutlaka okumak gerekir. Okumayan insan koftur, boştur. Sesleri seslerle, fikirleri fikirlerle tartmayı bilmediği için kendisiyle, çevresiyle, tabiatla küstür.

Okuyan insan; gönül bahçesini sürekli çiçekli kılan, yürek bohçasını güzelliklerle dolduran ve sözü kendi kınında paslanmaktan kurtarandır.

Okuyan insan, düşünen insandır. Düşünen yani aydınlığa kavuşan, zekâsını daha işlek, ruhunu daha huzurlu kılandır.

Okumak; âlemi anlamaktır, hakikatin karşısına dikilen barikatları aşmaktır. Işıklı, ölçülü, ökçeli düşüncelerle sonsuza açılmaktır.

Okumayan insan, olayları irdeleyemez. Olayları birbirleriyle kıyaslama melekeleri zayıflamıştır. Kafa için ihtiyaç, gönül için bir zevk ve beyin için gerçek bir spor olan okumadan nasibini almayan kişi uyuşur bir müddet sonra.

Okumayan fertlerin geçen her zaman içerisinde sinir hücreleri daha hızlı bir şekilde azalır, eksilir ve artık diğer doku hücreleri gibi yenilenmez.

Okuyan insan, zamanı daha iyi değerlendirir. Sorumluluk denen soylu erdemle donanmıştır.

Elbette okuyan insanın huzur kaynağı, bilgi kaynağı umut kaynağı kitaptır.

Kitap; vakti bilgiyle buluşturmak, insanı ruhuyla konuşturmaktır. Yönünü kitaba çeviren insan çevresini daha iyi görür. Mukavemet gücü yüksektir, yüreklidir.

İnsanın içindeki canavarı, dizginleyen kitaptır. Kitabı sevmeyen insan, düşünceyi sevmeyen insandır. Düşünemeyen, dolayısıyla kültürel açıdan hiç gelişemeyen insandır.

İnsan, kitaptan korkmamalıdır. Kitaptan korkan insanın mesuliyet hissi kalmaz.

Çağı yakalamak, çağlar öncesini anlamak için; yüreğimizi sevgiye ayarlayan, kini ve nefreti silen, bize istediğimizi seçme imkânı veren ve zekâyı kibarlaştıran kitaplara yönelmemiz gerekiyor.

Fikri HAKLI