0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
676
Okunma
Yürüyorum hayatı adım adım
Fakat ilerleyemiyorum
Her yer ulaşılmaz
Her yol flu
Bir kavşaktayım sanki
Tüm yollar bilinmezliğe varıyor,
Ve tüm kapılar kapalı
Bir sonsuzluk hecesi var dilimde,
Karanlıklar içinde yüreğim.
Adımlıyorum günü, geceyi ve hatta hayatı,
ama ilerlemiyor bedenim.
Başkalarının hayatından rol çalıyor çaresizliğim,
Kâh sufle veriyor, kâh figüran oluyor zor zamanlarda..
Kendi filmindeyse ne yönetmen, ne de baş rol...
Bir labirentte unutulmuşum evvel zaman içinde
Yol ayrımlarım birbirinin aynı
Nicedir ışık arıyorum bilinmezliğime
Bazen güneş hiç doğmayacak diyorum kendime
Sonra cılız bir ses karşı çıkıyor içimden
Hangi gece sonlanmadı ki diyor sabahla ve ekliyor usulca
Hangi karanlık son bulmadı aydınlıkla....
Nevra
