Derin bir uykuyla başladı her şey. O kadar derin ki tüm gerçeklerden kopuk, toz pembe kurgular aleminden çıkma düşü olmadan;öyle dalmışım işte yarattığım hayal alemenine. Tabi ben derin ve sarsılmaz sanıyordum bu hayal alemin. Oysa ufak bir sarsılmayla beni buluyor bütün gerçekler. Kendine özgü iğrençliğiyle ve acıta acıta buluyor beni... Yani bu uyanma ile geçmişin günahlarıyla da yüzleşme zamanıdır. Ve bu yüzleşmeyle bedel ödeme zamanıdır.Peki neydi bu büyük günah? kaybetme korkusu ile verdiğim amansız savaş olabilir mi? Çünkü, seni kaybetmemek için verdiğim savaşla kaybettim önce kendimi sonra seni. Peki, bu günah mıydı? yoksa tanrıdan gelen bir sınama mı? veya oyun mu? Böyle bile olsa, bu oyunda veya sınama da ikimiz de masum değildik.
Evet, masum değildik. Zamanla öğrenecektik " sınandığımız günahtan dolayı masum olmadığımızı" ve sınandığımız bu günahların bedelini ödüyorduk. Ödediğimiz bu bedellerle; yabancılaşıyorduk birbirimize bu yabancılaşmayla gelen uzaklaşma ve bu uzaklaşmayla başka bedenlerde aramaya başlamıştık yitirdiğimiz aşkı.Ve başka yataklarda arıyorduk birbirimizin sıcaklığını...
Bu günahlarla kaybediyorduk...
ve kaybettik...
kirlettiğimiz bedenler ve duygularımızla kaybetmiştik; ölümsüz sandığımız aşkımızı. Artık masum olmayan benliğimizle ve kaybettiklerimizle yaşama zamanıdır. Başka bedenlere her dokunuşun günahı eksilmemek üzere ve başka bedenlerde birbirimizi arayarak yaşama zamanıdır. Yani masum olmayan bir bedenle yaşama zamanıdır.
KISACA...
Tanrının bize armağan ettiği aşkı; yine tanrının bir sınamasıyla kaybetmiştik.
(ATEŞ)