Bez bir bebeğim şimdi .Bir kadının şifon yerinin üzerinde,, bütün gün durup bana çeşitli iğneler batırmasını bekliyorum.O süslenirken hayranlıkla onu izliyorum.Nedense beni iğnelik olarak kullanıyor.Oysa bende güzelim.Hiç eline alıp da benimle konuşmuyor.Çok duygusuz bir kadın .Anlamıyorum bu insanları ,herkes onu seviyor.Seviyor mu acaba ,bana mı öyle geliyor?
Dünya sanki onun etrafında dönüyor.Herkesi küçümseyip emirler yağdırıyor.İnsanlar ona yaranmak için sıraya girmiş gibiler.Tek onun düşünceleri önemli.
Ben bu evden kaçmalıyım.Bu kadar duygusuz ve bencil bir kadınla yaşayamam.Onun kendini beğenmişliği ve insanları küçümsemesi beni öldürecek.Nasıl kaçacağım ki ben bez bir bebeğim.Üzerimde kat kat bir etek var.Çok uzun ama olsun, şimdi camdan atlayıp özgürlüğüme kavuşacağım.Onunla yaşamam mümkün değil.
Camdan atlayınca canım yanmadı ,çünkü ben bez bir bebeğim.Şimdi nasıl koşacağım bu bez ayaklarla,kıvrılıp duruyorlar.Hadi diyorum kendime gayret etmelisin ,kaçmalısın bu ruhsuz hayattan.Dış görünüşe önem veren ,duyguları hiçe sayan bu kendini beğenmiş kadından.
Koşuyorum bu bez halimle !..
Olsun ben çok mutluyum.Başımda saçma bir şapka var.Eteklerim kat kat ve fırfırlı.Basmadan bir elbise üzerindeki.Bana layık görülen hep bu.Oysa ki bende güzelim !..
Altımda bir babaanne donu ve kısacık çoraplar.Yandan takılmış bir çanta.İki örgülü saçlarım.Benim saçlarım çok güzel ama hep böyle işte!..
Ayakkabılarım benden büyük .Neden anlamıyorum.Beni komik bulmak için mi uğraştılar ki.
Olsun ama ben özgürüm ve artık çok mutluyum.
Yürüdüğüm yol üzerinde çocuklar oynuyor.Beni görürseler yakalayıp yine esir edebilirler.Kaçmalıyım ama kaçamıyorum.
Küçük bir kızın eline düştüm.Bütün hayallerim bitti.Kim bilir bana neler yapacak.
Küçük kız beni yıkadı.Annesine yaptırdı bunu .Bütün söküklerimi diktiler.Her gece bana sarılarak yatıyor.
İnanamıyorum iyi insanlar da varmış.Sürekli beni öpüyor ve canım deyip bağrına basıyor.Bu küçüğün başka oyuncağı yok galiba.Beni yere göğe sığdıramıyor.
Annesine söyledi bana yeni elbiseler dikecekmiş.Evdeki kolanyadan bile sürdü.Hiç yere koymuyor beni ne garip.Adımı da balım koydu.Çok güldüm çok.
Bakkala, gezmeye her yere benimle gidiyor.Ne güzel kıymeti bilinmek ,ne güzel sevilmek ,ne güzel hayat sevilince ve sevince !..