kocaman bir hikaye var elimde..neresinden tutsam elimde kalan..kırık dökük..ve aşktan muaf..

sondan başa giderek nereye varılacağını düşünüyorumda..sadece düşünüyorum yani..işin içinden çıkmak ne mümkün..
çok şey öğreniyoruz zamanla..zamanın beş para etmediğini ve çok şeyler alıp götürdüğünü mesela..ve ne kadar zor olduğunu herşeyin..kendimizden geçmeye ramak kala şeytan gelip diyorki kulağıma zaten kendinde değildinki..şimdimi geçeceksin..tam yol ileri..

çok asabi öfkeli bir yapım yok aslında..ama gelip damarıma damarıma bastıkça hayat tutuşturasım geliyor kendimi bir ucundan..
ne çok yalana inanmış aklım ve ne çok herşey bilmiş hiçleri..iki kelimeye sığacak bir ömür almışım elime..
boyumdan büyük bir savaşa girmişim meğer..
ne kaybetmişim diyorum kendi kendime..en çok neyi kaybetmişim..

inancımı..
yani çok şey kaybetmişim..gözü kapalı inandığım herşey öyle sert bir tokat olarak geri döndüki suratıma..unutulacak gibi değil vesselam..
ve bununlada kalmadı..
birde tekme yememek için geri çekince kendimi kocaman bir tükürük fırlattı karşıdan..
herkes kendi gibi bilir ya karşındakini suçlamamak lazım o yüzden..bende öyle bildiğimden yememişmiydim o tokatı..


derin bir nefes alıyorum şimdi..ha gayret diyorum..ha gayret..



devamı gelecek..bitmez kolay kolay bu hikaye...