Annem babam babaannem ve kardeşlerimle;sevginin,saygının,paylaşmanın yaşandığı lise yıllarımdı.
O gün güneşin ilk ışıklarıyla uyandım. Penceremi açtım mis gibi çiçek kokuları odamı doldurdu.Kız kardeşim uyuyordu.Usulca dışarıya çıktım.Elimi yüzümü yıkadıktan sonra mutfağa geçtim.
Hayret!Henüz annem uyanmamıştı.Ona sürpriz yapıp kahvaltıyı hazırlamaya karar verdim.Çaydanlığı suyla doldurup altını yaktım.Demliğin içine kuru çayı koyup annemin yaptığı gibi çayı ıslattım.Su kaynayınca özenle demledim.
Tekrar çaydanlığa su doldurdum kaynamaya bıraktım.Hava çok güzeldi bahçeye çıktım ve sedire uzandım.
Uyuyakalmışım...Uzaktan uzaktan annemin sesiyle uyandım.
- Haydi kalkın çayı demledim.Kahvaltı hazır…
Kendi kendime gülümsedim, çayı ben demlemiştim iyice emindim.
Herkese günaydın dedikten sonra masadaki yerime oturdum.
-Çayımı beğendiniz mi? Ben demlemiştim anne…
Aman allahım ! herkes itiraz ederek çayı kendilerinin demlediğini iddia etmez mi?Önce çok şaşırdık ama konuştukça herkesin o gün birbirinden habersiz çay demlediğini anladık…
“Ben bahçedeki sedire yattıktan sonra kız kardeşim kalkmış, annemin çay suyunu koyduğunu,demliktekinin de eski çay olduğunu düşünerek çöpe dökmüş,yeniden demlemiş ve gidip terastaki sedire yatmış…
“Babam ekmek, gevrek,gazete almaya gitmeden önce mutfakta kaynayan suyu görünce,anneme sürpriz yapmayı düşünüp kız kardeşimin demlediği çayı eski sanıp çöpe dökmüş,yeniden demleyip bakkala gitmiş…
“Ardından annem eyvah ! geç kaldım diyerek uyanmış, o da eski çay diye babamın demlediğini dökmüş, yeniden demleyip bahçeye domates toplamaya gitmiş…
“Babaannem de aynı düşünceyle dökmüş yeniden demlemiş terasa güneş gelmeden çamaşırları toplamaya çıkmış…
Annemin kahvaltı masasını hazırlayıp seslenmesi hepimizi uyandırdı,bir araya topladı ve ona aynı anda itiraz ettik. Herkes annemi düşünerek çayı demlediğinden emindi. Kahkahalarla güldük,sevgimizi göstermek istemiştik.
Şimdi ne zaman çay demlesem seslenirim.
- Çayı ben demledim…Nerdesiniz?
Sonra gülümserim sanki onlarla çay içerim…