kimsesizdim, parmağıma bir kuş üşüştü, acıyla haykıran bağırışlarını ben duydum, tüm şehir duydu, dünya duydu, sen duymadın Eva.. kimim kimsem yok biliyorsun, beni çok severdin(!) peh!!! bunu bütün yalancı aşıklar söyler, sen de biliyorsun, yeterince kötü biri olmamak benim en kötü yanım oldu, üzerimdeki bu denli iyimserlik sana ağır geldi ve senin ruhunu kırbaçlamamı istedin Eva. oysa ruhunu özgür bırakarak sana en büyük acıyı çektirdiğimi biliyorsun. Eva, söyler misin? birbirimize acı çektirmeyi neden bu kadar çok sevdik, yoksa aslında biz birbirimizi sevmedik mi? hayır bu koca bir yalan, biz birbirimizi cehennemler gibi sevdik.. onlar bilmiyorlar, zaten bilmesinler, neyimizi bilmişler ki bunu da bilsinler..
seni seviyorum, nerden biliyorum bunu, çünkü geceleyin gökyüzüne baktığımda parlayan en güzel yıldızın sen olduğunu biliyorum, o yıldızın sen olmasını istiyorum demiyorum, onun sen olduğunu biliyorum, çünkü sen en güzelsin, çünkü sen kalbimin kıvılcımısın, yaşam tutkum, heyecanım, umutlu yoldaşımsın..
seni kollarıma alırım, severim, tükenmezsin, bitme zaten, bitersen rüya biter, aşk biter ve aşk yaşama anlam katan tek olgu değil midir, aşk sensin Eva. bana gülümseyen kalbini seviyorum, aklından bir saniye geçmişsem aklını seviyorum Eva. beni seven yüreğini seviyorum. seni düşündüğüm geceleri seviyorum..
bilirsin, burda olsaydın geceleri kırmızıya boyardık.. saçlarından bir tutam alırdım öperdim, parmak uçlarından kuşlar göçmesin diye sabahları getirmezdim Eva. kırmızıya boyardık yer yeri ve geceyi beraber çizerdik meleklerle. and olsun ki meleklere adını ezberletirdim. Eva geceyi senle bölüşürdük kırmızı bir solukta..

/fırat aydın/