Vazgeç artık gözlerim, dönmesini beklemekten vazgeç.
Gelmeyecek anlamıyor musun, hangi giden döndü ki?
Sahi, sen hala onun için mi atıyorsun kalbim?
Siz ciğerlerim. Hala onun için mi nefes alıyorsunuz?
Peki, siz ellerim. Hala onun için mi kalem tutuyorsunuz, kanayana kadar yazıyorsunuz.
Sen aklım. Neden hala onunla meşgulsün, düşünecek konu mu yok ?
Sen silgim. Neden kalbimden onun adını silemiyorsun?
Sayfalar neden izin verirsiniz ki lüzumsuz birisi için harcanmaya?
Zaman,saatler... Neden hep sana beş var, yada seni beş geçiyor ?
Tüm bu sorularımın cevabını neden yanıtsız bırakıyorsun mantığım?
Aynada gördüğüm insan, sen kaybetmekten hiç bıkmaz mısın?
Eğlenceli melodiler yerine neden aklımda en hüzünlü şarkının ajitasyonlu notaları var?
Filmlerdeki mutlu sonlar... Ne zaman gerçek hayatta karşıma çıkacaksınız?
Tebessümlerim... Ne zaman maske olmak yerine mutluluğumu temsil edeceksiniz?
Gerçi, her gülücük de mutluluk temsil etmez ki...
Neden lügatimde ’merhaba’ değilde ’hoşçakal’lar biriktirdim şu zamana kadar?
Dostlarım; iyi günde tamam da, sonu olmayan bu karanlık tünelin neresindesiniz?
Geçmişim... Neden kirletilmiş bir bayramlık gibi kenara çekildin?
Kabul etmem gerekiyor belkide artık,
Hayallerin canımı yakmaması için belki de onları hiç kurmamam gerekiyor .
Zaten ben kuruyorum, başkası ise yıkıyor...