Kuruyup kalmış kitap arasında sadece birkaç değersiz çiçek. Değerini bildiği bir zamanlara inat değersizleşen iki çiçek.


Gördükçe gözlerini kayalinde içinden hep aynı tepki çıkardı
"Lanet..!"


Öldüremedi kadın onu ve de üzerine sinen kelimelerini. Dudaklarını her büktüğünde yüzüne bakar
"Gülümse tatlı kız yakışıyor mu sana dudak bükmek böyle kedicik gibi.." derdi


Yo
Yüreğini eritemezdi artık onun yokluğu. Kereviz ekmişti onun bastığı toprağa ve her gününü ona verdi. Deliydi ne yapsa yeriydi nitekim.
Bir demet kereviz’ e..
İçinden
" Kereviz tatsız senin gibi , biçimsiz sevgin gibi , ama kahretsin hayatımda yeri var.."

Tedavi denediler üzerinde. İğneler , ilaçlar , bir sürü saçma sapan ilaçlar.

O arsız tavrı hiç sönmedi kalbinde. Yararsız kaldı herşey.
Kadın sevmekten yine korktu.



En iyisi Kereviz yemek ve Sus mak.

Ölmeden onda kendinde doğmak..


"Bir Fincan kahvenin kafeini ile uyumayı red edebilirim.."


Bu bitmez..