Hayrettin Taylan




Deliliğim bir dileğin delillerinde kendini ele verdi. Aklın kıtlığında sevmiştim. Aşk zaten aklın kıtlığını sunar,mantığın tığıyla seni sevilere nakışlar.Normalin naftalin kokulu anormallerinde seni formel kılar.İçsel familya gibi köklerine kadar dağıtır. Memnu hayata bağlar seni…

-Yalnızlığın özgürlükle tanıştığı senli keyfiyetler dönencesindeydim. Sol yanımda başlardı ekvator. Aynı çizgiden başladık sevmeye.Sen , küresel kürenin paydaşlarından uzak kendince sevgiler yeşilliğindeydin.Yeşil gözlerin güzel şeyleri görür, akardı.
Bizi anlayanların türküsünde çalınmıyordu bestemiz.İkimizin parçası, ikimizin paramparçalarında manalı olarak çalınıyordu.


Şimdi şarjı bitmiş hasretlerin tuvalindeyim.Çevrelenmiş sevgimle çerçeve oluyorum.Aynı duyguyla asılıyoruz aslımıza.Aynı umudun dişinde kırılmasın can kırıklarımız.Bizi , biz eden çekilmelerden oluşsun sevdamızın albümü.

-Kendini Hint kumaşı sanan güzellerin makasçısıyım. Onların uçuk gururlarından kesiyorum kesif hallerle. Yırtık özlemlerin içine teslim ediyorum onları.Herkes gururuna avcı.Herkes, mağrurlarına yenik.Herkes, kendi içiyle savaşmakta.Herkes, biraz kendine düşman .Oysa insan, aslı kadar temiz bir özle durulanmıştır.



Şimdi biraz git…Ki gitmek hep gelmeye kafiyeliyse bu şiir hep ezberimdedir, hep teması içimdedir sevgilim.

Aramızda hasretin dağı yücelsin.Çin Sedlerini örsün en yakınların.Beni Oğuz Kağan yapsın imkansızlıklar. Beni Alp Er Tunga yapsın tavına gelişler.Beni Köroğlu yapsın dilberliğinin dili.Ben dağları sözcüklerimle aşarım.Ben imkansızlıkları cümlelerimde eritirim.Ben , istenmeyen tüyleri kıl gibi ince inceliklerle yok ederim. Sen , yeter ki kalbindeki beni sakla daha çok severek, isteyerek..
Şunu bil, şunu anla, şunu unutma.İnsanın sevince
ahının ulaşamayacağı mesafe yok, vahlarının yıkamayacağı vicdan yok.
-Kimsenin ahına müsrif ve müşrik olma.Kimsenin vahına vaveyla partisi verme.
-Sevmek, en üstün duygudur.Bu duygunun bitişi, insanı yok edebilir. Bu yüzden güleç yüzündeki yüzyıllık sevileri temizce akıtıyorsun, bu yüzden bütün melekler hu dedi.Bu yüzden yaryüzümde perisin.

“SEN sadece kendin ol,
Rahatla ve sadece kendin ol.
Kendi bireyselliğine saygılı ol
VE kendi imzanı atmak için CESUR ol. “

~Osho~


Güzel düşlerle, güzel düşüncelerle, temiz algılarla, özel olgularla, durulanmış içsellerle hayatın içindeysen çirkin hayat yoktur.Hayatın çirkinliği, içindeki çirkinlikleri temizleyemeyen, yaşamı bilmeyen hayatın papağanlarıdır.Oysa,insanlığın papağan düşleri yoktur.İnsan, demek her zaman gelişen, yenileyen, aşan, durulayan, kendisiyle barışık, kendi iç dünyasının temel dimamiklerini bilen ve onları besleyip sosyal, kaliteli bir karakterin öznesi demektir.


İnsan , gözünün dilini bilendir.İç gözünün görüntülerini, dünya gözüne aktaran sosyal algının tümüdür.Çünkü hayat , bir bakıştır, bakış açısının özüyle özetiyle devamlılıktır.
-

Yüreğin , aklın arka bahçesinden derlenenlerdir bakış açımız.İnsan zekasının ya kurbanıdır, ya da ustasıdır.Zekasının ustası olan kendine yenilmez.Kendisini bilir, bu biliş Yüce Rabbini bilmesine, onu kulli iradesinin erdemini anlamaya, mutlak gerçeklerin eleğinde geçerek özüne özne kalmayı sağlar.Rabbini bilen herkesi bilir zaten.


Keza müşfik bir aklın gövdesinden beynin dallarından mantığa, gerçeğe, sevgiye, güvene, özel amaçlara tümlenmek gerek. Bu bağlamda, bu sevda arşivinden kendini bilen olarak sana geldim.Bu gelişte çok hayır var.Çok hayret tini var Şulenar.