HASBİHAL

- Arkadaşım ben de mi bir problem var, yoksa insanlar da mı anlayamadım. Sanki yüreğim bir han kapısı. Açan giriyor.
- Sonra da çekip gidiyorlar değil mi? Girerken de sormuyorlar, giderken de. Sen de kalan sağlar benimdir deyip boş vereceğine sızlanıp duruyorsun.
- Demesi kolay. Sen sızlanma o zaman. Dinle bak. Eski, uzaklardan bir arkadaş, gölgelerin arasından sıyrılıp çıkıyor karşına. Yıllar sonra arayıp buluyor seni. Hatırlatıyor o eski günleri. Hatırlanmayanlar da arada kaynatılıp süslü cümlelerle başlıyor mecburi bir sohbet. Oysa eski çamlar bardak olalı çook olmuş. Ara ara görüşüyorsunuz. Sonra,
- Dur sonrasını ben anlatayım.
- Aramalar seyrekleşiyor, seyrekleşiyor bitiveriyor bir gün. Aniden kesiliveriyor ilişki değil mi? Neden diyorsun? Ne oldu? Neden aramıyor beni? Oysa ilk adımı atan O’ydu. Gölgelerin arasından elini ilk o uzattı. Tutmasan ayıp olurdu. Tuttun sen de.
- Evet . Tuttum. Eski günlerin hatırına. Sanki hatırda kalan çok şey varmış gibi. Ama o anlamadı bunu. Ben de söyleyemedim.Kırmak istemedim.Yollarımız ayrıldı diyemedim. Suç ben de ama, insanlarla aramdaki mesafeyi ayarlayamam bir türlü. Açıveririm kalbimi. İnanırım, güvenirim sonra…
- Sonrasını boş ver. Üzülme.Hem suç sende değil eğer bir suçsa bu.Uzaklaşması için bir sebep varsa, söyleyebilmeliydi bunu sana.Kaçak dövüş derler onun bu yaptığına.Bırak gitsin. Yolu açık olsun bence.
- Bence de.
-Haa merak ettim. Dönerse bir gün sen bıraktığı yerde olur musun ki?
- Bıraktığı yerde olurum da ben o eski ben olur muyum bilemem. Bu arada telefonun çalıyor,duymuyorsun galiba.
-Duyuyorum, duyuyorum da boşver. Lise yıllarından eski bir arkadaş. Arayıp bulmuş beni. Birkaç kez görüştük. Konuşacak ne varsa yıllar sonra bilmem , arayıp duruyor böyle.Boş ver arar arar sonra da vazgeçer.
- Yaa, demek böyle düşünüyorsun. Ben de sanmıştım ki.
- Ne sanmıştın? Neyse, işim var biraz sonra görüşürüz. Haa bu arada arkadaşlığa , dostluğa takılma fazla.Hayatına bak. Eski günlerin hatırını da unut, yeni günlerinde .
- !!!!