Yine hircinsin benim icimde Karadeniz.. Yine kapkara, yine buz gibisin. Aksilestim ben yine. Yemyesil daglara bakan bir ruh... Ruh diyorum, cünkü bedenim senden uzakta. Ruhum ise hic ayrilmaksizin kiyilarinda yasiyor.

Uzaktan bakiyorum sana Karadeniz. Sakinsin sanki.. Firtinani bekliyorsun. Dert ariyorsun. Sen hircin ol, sen sinirini at, cünkü o an bende atiyorum icimdeki her seyi, sana kaptiriyorum kendimi.

Bir adim atiyorum sana dogru, dalgalaniyorsun. Bir adim daha, dalgalarin taslara vuruyor, "Cekilin!" der gibi. Ve birkac adim daha... Köpürüyorsun artik, tasiyorsun, engel tanimadan haykiriyorsun, bagiriyorsun! Sadece ben duyuyorum seni Karadeniz, ben hissediyorum. Hirpalama kendini bosuna!

Birakiyorum simdi kendimi sularina... Beni de al Karadeniz, beni de al kapkara sularina. Kararsin suyun dertlerle. Ben ise huzurumu bulayim buz gibi sularinda. Gömüleyim icine. Huzurum ol Karadeniz, beni de al Karadeniz!