Ölüm...

"Deneyimlemediğin şey hakkında konuşmayacaksın!" diye okumuştum veya duymuştum bir yerlerde, birilerinden. Evet ve hayır. Evet, çünkü deneyimlemeden anlatma samimiyetsizliğini sevmem. Hayır, çünkü empatinin iyi niyetini iyi bilirim. Hem zaten deneyimlemedi mi ölümü, cansızlığını idrak edemeyen her şey ve ölüm sancısından şikayet eden iki ölüm arasındaki doğmuşlar?

Evet, her şey ölümün lügatsizliğinden payını almıştır. Her şey cansızlığın tensizliğinden, renksizliğinden, sıfatsızlığından tatmıştır, tatmak nedir bilmezken. O halde nedir bu ölüme yabancılık, nedir bu feryatlar? Nedir bu arkada bırakılan kaldırım taşlarının azlığına efkarlanmalar?

Bir çok cenaze töreninde bulundum. Ve hatta öldüklerinde sevdiğim insanların onda dokuzunu yitirdiğimi anladığım dokuz yaşındaki kardeşim ve sekseni devirmiş halamın cenazelerinin gözlerim önünde gömülme elemini tattım. Ve fakat hiç biri için erken öldü demedim. Ve hiç birine "Ölüm sana yakışmadı!" diye bağırmadım veya fısıldamadım - gözlerim yüreğimde kaynamış yakuti gözyaşlarımı ekerken- mezarlarının soğuk topraklarına. Hiç kimse ve hiçbir şey için ölüm ne vakitsizdir ne de yakışıksız! Her an tam ölme vaktidir.

Hepimiz özgürlüğe ölme pahasına düşkünüz. Kaçınız reddeder bilemem. Fakat konu özgürlük olunca hepimiz Anaşistiz. Neden mi anlatıyorum? Çünkü özgürlük ölüme bir karış mesafe uzaktır. Bu yüzden özgürlüğü arzulamak bir anlamda ölümü arzulamaktır. Sorarım şimdi; ölümü arzulamak delilik midir?

Hem kaçımız yaşamak telaşından görebildi ’hayatın çehresi’ni?
Bin peçeli bir bahire hayat
Peçenin ardının esrarındayım
Ölür müyüm bilmem, gördüğüm vakit
Garip çehresinin ısrarındayım.

Hem kim ömrü bir günlük bir kelebeğe ömrünün kısalığını anlatabilir? Ömrünün tükeneceğini bilen hangi kelebek nasihate harcar vaktini? An, doğma anıdır, tekrardan ölme anıdır. Dem, büyüme demidir, arzulama demidir. Doğunuz, arzulayınız ve huzur içinde ölünüz.

Ve biliniz ki;
Ölüm tatsız, renksiz, kokusuzdur. Su gibi. Su insana hayat verir. Ölüm gibi. İnsanı yaşatan ölümdür!
Ölüm sıfatsızlıktır. Özgürlük gibi. Özgürlük insana "gerçek ben"ini hatırlatır. Ölüm gibi. İnsanı kendisi kılan ölümdür!

"Her nefis ölümü tadacaktır!" • Kuran-ı Kerim

[Mehmet Ali Evliyaoğlu / 22.05.2013]