Tuvalde karmaşık çizgilerle donatılmış bir tema o temayı anlamlandırmaya çalışan ben
Kamil abi bu resimde bir şeyler eksik?
Nedir diyor fırca darbelerini yaparken “yalnız kalan bir insan ” diyorum. Nasıl diyor? Yalnızlığı göremiyorum. İyide bacım yalnızlık çizilemezki zaten yalnızlık aslında bu resimde var! Gülümsüyor aklımı falan yitirdiğimi düşünüyor sanırım. Şefkatli bir ses tonu ile yalnızlık zaten görünmez diyor. o sebeple göremiyorsun. Bu sefer ben gülümsüyorum yalnız bir insan resmi çizdiğinizde bal gibi de görülür diyorum.
Yıllar sonra bana anlat deselerdi ben bunu tarif etmekte zorlanırdım. Lugat eksikliğinden mi bilgisizliktenmi? Hayır sadece böyle tür duyguların görünmez çok güçlü duygular olduğunu idrak etmemden.
Kendimi en çok hasta olduğumda yalnız hissediyorum nedense? Gariptir bu böyle o anki çaresizliğin vermiş olduğu duygu bir anda güçsüz ve kaygılı bir insan yapıyor beni. Uzaklaşıyorum tüm iyi bildiğim çarelerden yada çarelerin eksikliğinden. Mahkumiyet her özgür insana zor gelirse bana da zor geliyor. Sanki elimde bir top ateş tutuyorum. Ve o ateşi atmamam gerektiği söyleniyor atsam diyorum elime sıkıca bağlanıyor yani ben o ateş topu ile uyumak zorundayım. Bazen kalkıp dolaşmak istiyorum bir anda birileri ayağıma çelme takmışcasına yuvarlanıyorum…. Gözlerim doluyor “Kamil abi işte yalnızlık böyle bir şey hadi çizsene? Diyorum hadi çizsene…O yine uzaklardan sadece gülümsüyor bana.

Bu resimde birşeyler eksik! Yine kaldırıyor başını sabırla gözlerimdeki kaygıyı ona göstermek istiyorum. Bak diyorum burda birde kaygı eksik! Kaybetme korkusu eksik annem babam eksik sevdiğim insanlar eksik bu tabloda gittikçe uzaklaşan çocuklarım eksik diyorum… Çocukların ? Üç tane ama biri öldü diğerleride yoklar!
Yokluk !yokluğun da resmini yap hadi.. hani sen iyi ressamdınya benim gözümde hayranlıkla bakardım çizdiğin resimlere hadi yokluğumun resminide yapsana?
Geç Kalınmışlığım gençliğim boşa geçen ömrüm hadi çiz çizebildiğince ! belki geçecek yalnızlıklarım geçecek tüm özlemlerim durup durup ağlamalarım geçecek , kötülükler yok olacak, sevgi yeniden canlanacak oda bu resimde tüm duygulara rehber olacak hadi görünmezleri çiz abi bu resimde benim göremediklerimi çiz bana! Acısını cehennem gibi hissettiğim yalnızlıklarımı çiz!

Mırıldanıyor sadece ;
“Gözüm kesmiyor
Bitirmeye tüm kötü anları
Son vermeye
Bütün kaygıları
Çizemiyorum da
O koskoca yalnızlığı”

Y A Ş I Y O R U Z S A D E C E !!

Bende gülümsüyorum adına gülümsemek denirse...!

(RESSAM –ÖĞRETMEN ABİM KAMİL KARADURMUŞ’A İTHAFEN “
Ondokuzmayıs ikibinonüç/ İskenderun