Anne; olmak o kadar kolay mı? her fısıltı da koşan, zamanı gelince ağlamaktan uzak kalan, sersefil olmakta varmış der gibi sürüklenen o anne var ya cennetlik... Gözlerinden yaşlar aktığı vakit ilk önce canı yanandır fedakar anne... Bedenin de kuruyan terine kadar silen, yeri geldiğin de aç kalan işte zoru, kolayı an ve an yaşayan, yaşatan anneliğin zorunluluğu.. Zamanla yarışandır aslında bir vakit, saat kurar kendince, nereye ne yapacağını bilir adeta, uçar gider ufak evinin şirinliğine ....

Anne; gülümseten yegane cennettir. Her dokunuşunda çağlayan bir mücevherdir. Nasihatlarıyla sıkıştıran, bilgisiyle kucaklayan, sıcaklığıyla ısıtan, dudaklarından çıkan sözler çarpar durur yüreğimize farkında olmadan. Hissettiğin de ise burcalamadan gelir sana sorar, düşündüklerini bir bir sana anlatır.

Anne; Hep bilendir, bize tek armağandır, yaratandır, düşünendir, yaşatandır, zorbalayandır neden mi? hata yapılmasın diye ... Zor zamanlarımızda sol yanımızdadır, nerde ne yaptın fark edendir, nede olsa o bir annedir ....


Anne; dostluğu taşıyandır, kardeşliği bilendir, değer vermeyi bilendir, çocuğuna evlatlık edendir, umut edendir, duygusaldır, annelik iç güdüsüyle sevdiklerini omuzlayandır...


Anne; Her zaman kutsaldır...


İLK BAŞKA BENİM ÖZ ANNEM OLMAK ÜZERE,
VE BURADA ANNE DEDİĞİM BİR KAÇ KİŞİNİN,
CANI GÖNÜLDEN ANNELER GÜNÜNÜ KUTLUYORUM..



12/05/2013
00:30/PAZAR
YAZAN: ŞEBNEM ÖRS