AVARE AVUNTULAR VİTRİNLERDE

Kolları bağlı hayatın..Çürüyüp gitmekte içimizdeki saklı duygular,hevesler ..Kundaklanmış kalmış yılların beşiğinde akşamlar...Kenar süsleri karanlık günlerimizin..Gençlik ikindileri, bir çocuktuk aslında büyüdüğümüzden beri..

Biraz daha kısalıyor öncekinden her yıl... Yoksa daha mı hızlı ilerliyor zaman denilen kör olası şey;yaşlanmakta iken insanlar..

Ovmalı günleri,gümüşleri, bakırları..Ahşaplara cila sürmeli.. Vira ovmalı umutları.. Sonra köşe başındaki tezgahtan bir demet çiçek almalı ve öyle başlamalı akşamlara.. Veya bir sap çiçek mi taşımalı ağzımızın kenarında rengarenk ?= O güzel,aydınlık renkler vursun diye gözlerimizdeki puslu bulutlara ...

Uçurum duygusunda yaşanmakta hayat. Hala bir umut var mı dır diye, çıkmaz bir sokağa benzeyen avare avunmalar kalsın mı vitrinlerde ?

Kartpostallar da kalırken her şey öylesine uzak ve hülyalı.. Umutlar kiralanmaz asla..Kullanılmış umutlarda olmamalı siparişlerimiz.. Birbirinden uzak gidilse de..

Daha vakit var diye ,yaşarız sanırız hepsini toptan.. Oysa emanettir sandıklarımız içlerinde kilitli onca şeylerle.. Günü geldiğinde kayar gider avuçlarımızdan .. Gelin yitik olmasınlar.. Yaşanır olsun umutlarımız !!!