....... ve ben.....
ne kadar anlatımsız kaldım böyle sana...! oysa ki, ne kadar doğru cümleler biriktirmiştim; söylenmemiş, sırasını bekleyen... Biliyorum , bir yerlerde yanlış yapıyorum. Adını koyamadığım, belki de adını koydurmadığın.

evet... çocuk gibiyim...! hala o duygulara koşuyorum; hayata, duygulara, insanlara ve sana. Büyümeliyim değil mi? En çok ta buna şaşırıyorsun; nasıl bakıyorum hala bu bakışlarla diye sana..! Elimde değil. Çünkü; her şey yüreğimde... Ben hiç büyümek istemedim ki...!

Çok istedim değişmeyi, yaşama göre kalbime şekil vermeyi. Denemedim mi sanıyorsun. Fikrime, zikrime söz geçiremedim, ben kendime ihanet edemedim. Olmadı, yapamadım. Elimde kalansa, yalnızca hüzün....!

İnsan, yaşar yaşar da duyguları bir türlü , o yüreğinden çıkan seslerini olduğu gibi önüne seremez ; Kimi kaybolur sana gelen yollarda, kimisi de eksik kalır. Bir türlü anlatamaz, sadece gölgesi değer kalbinin ucuna. Ben coşarım, sığdıramam bendeki seni , ellerim duramaz yerinde, dokunmak ister hep sanki her an gidecekmişin gibi.
hele gözlerim...! an be an doldurur, çizer her bir noktanla seni çünkü; avuntusudur onlar. yokluğunda teker teker dizer her bir kareni, kondurup yüzüne o koca gülümsemeyi bekler seni yeniden görmeyi...

Benim sevmelerim ağırdır. Ağırlığına katlanmansa, senin korkuların kadardır...! Korkarsan, hissedemezsin. Hissedemezsen, beni göremezsin. Beni göremezsen de, işte o zaman sevgimin adını koyar: ’’mutsuzluk’’ dersin...!

Ey.... yüreğime değen Sevgili......!
Ben mutsuzluk veren değil, huzur köşen olmak istiyorum.

Ah.... bir bulabilsem doğru cümlelerimi. bir serebilsem önüne cennetten bir sofra gibi alsam o gözlerinden korkularını....o zaman anlarsın; benim sen istediğin sürece, var olabileceğimi.

Biliyorum... bazen rüzgarları fırtınalara çevirip, savuruyorum, korkutuyorum bu içimdeki sevgiyle seni.

KORKMA....!
geldiğim gibi gitmesini bilirim ben,
incitmez seni değer geçer rüzgarlarım,
ben senin bir gülüşüne kurbanım
Yeter ki Sen üzülme...
Ben senin yerine de ağlarım
Alışkınım ben böyle sevmelere
söz geçiremem ki, içimdeki sese
Eğer razıysan bu bendeki SEN’e
Eğer ki, alıştıysan bu sendeki BEN’e

KORKMA...!
Nasıl olsa, bir anı olacağım; gözlerinde yaşayan sessizce...! /NergizA/