Döverim dizlerimi vaveylalar eşliğinde. Avuç içlerim kızarır, saçlarımı yolarım.

Bir dibek taşına oturmuşumdur, yere atarım kendimi, dikenler tutar kollarımdan.

Günün en aydınlık vaktidir lakin, karanlıktır her yer ve göstermez gidenden gayrısını.

Karlı dağlar yükünü tutmuşlar, artık ak paktır zirveleri ve hiç bir şakak onlarınkinden

daha fazla ağarmaz.

Benimkiler sadece fasa fiso bu saatten sonra. Bu gün saatte kavramını yitirir her hal.

Ayrıldıktan sonra yar yolu gözleyenler kervanındanım bende, gözüm görmez, aklım ermez

eremediğimin hallerine.

Uyursan gidemezsin baba... Uyumazsan gidersin. Haydi uyuyalım iki dakika daha.

Bir hayale salamazsın kendini düşüncelere dalamazsan .

Kaybolup gidemezsin gözlerine bakamazsan. Kendine gelemezsin gelmemişse yardan bir haber.

Kokusunu çekemezsen içine, artık bir duyun eksiktir, dokunmazsan tenine eksilen bir duyu daha.

Ve dahi göremezsen bir eksik daha, ses kesilirse yardan bir eksik daha.

Geriye tatsız tuzsuz sofralarda konuşulan boş lakırdılar.

Oda ar gelir zaten ve boşlukta dönmeye hazır bir pervanenin halini alır halin.

De ışık olmayınca döndüğünü nereden bileceksin değil mi ?

Hayli zamandır son zamanımdan öncesini hatırlayamam.

En son gözlerimin dolduğu yerdeyim, elim ile silemediğim, hıçkırığımı kemiği ile beraber yediğim yerdeyim.

Kalbime dur deyip durmadığı yerdeyim. Haram ettiğin yerdeyim yediklerimi ve şeytanın
anasına avradına, soyuna sopuna, eşiktekine beşiktekine sövdüğüm yerdeyim.

Ayakta kılacağın namazın müsebbibiyim er kişi niyetine.