Sen canımsın Mimoza...

Seni severek ömrümü tüketiyorum. Seni çok severek yaşlanıyorum. Seni severek dünyamı zenginleştiriyor, yörüngelerimi rayına sokuyorum. Seni severek nefes alıp vermenin huzuruna eriyorum. Seni severek, konuşmayı ve diksiyonumu düzeltiyorum. Seni severek bir çiçeğe bakmanın şerefine nazil oluyorum. Evet seni severek sağanak sağanak sevgi doluyorum. Şanslısın. Kalbimde (kesinlikle) taht kurmuşsun...

Bendeki yerin sağlam. Bendeki yerin bin bir kaleyle örülü. Bendeki meskenin iyi niyetlerle inşa olunmuş içimde. Bendeki varlığın, ölümlü değil. Ayrılığı yok benden sana yüreğimin. Ruhumun gıdası, yeryüzümün adası, gözlerimin sedasısın. Müzikle, aşkla, şevkle, nağme nağme, kelime kelime, an an bağlıyım sana. Seni sevmek, en nakaratım, en tekrarım, en kelamım...

Seni sevmek, dilimde hiç düşmeyen şarkı. Bütün bestelerimde ana tema sensin...

Sensin gün boyu beni meşgul edenim. Benim tatlı esen rüzgârım. Benim ikide bir uğradığım durağım. Benim özlemim, benim büyük hasretim, benim satır satır yazdığım romanım, benim mektup mektup çoğalan memleketim, benim öykü öykü güzelleşen gerçeğim sensin...


Sen canımsın Mimoza...

Seni üzmek, seni yarı yolda bırakmak, yanaklarını incitmek tarzım değil. Olamaz da. İstesem de seni üzemem...

Ki sen mutluysan, sen gülüyorsan, keyfinde yerindeyse; ben de iyiyim. Yani sen kötü durumdayken, ben çakırkeyif davranamıyorum. Sen halsizken, ben dertsiz tasasız yaşamıyorum...

Şiirimsin çünkü. Mutlu şiirimsin. İmgelerim bir sana akar. Bir sende bilirim hayatın kıymetli yanını. Bir sende güneşin doğuşunu ve batışını anlamlı buluyorum. Bir sende akşamlarım ilham perileriyle dolu. Bir sende dili laf yapan adamım...

Sen yanımdayken, tamamdır benim her şeyim. Çünkü seni sevdiğimden beri, her şeyim sensin. Lirik duygum, has hissim, gözlerimi kamaştıranım, sözlerimi şiirsel bilenim, ruhumu okşayanım, yarınlarımı gelecek kılanım sensin...

Sensin yaşantımı hayata bağlayanım...

Seni sevmek daim ve kadim olsun Mimoza...