GECENİN BİR YARISI TIRMALANIR YÜREĞİM...


Kalabalıkların içinde yalnız yapayalnız bir adamın varlığı,sarsıyor varlığımı en derinden.Işıl ışıl bir dünyanın içinde oysa. Gözlerimi alırken neon ışıkları ,avazı çıktığı kadar bağıran sesini duyuyorum arkamı dönüp giderken,duvarları yıkarcasına, tozu dumana katarcasına "söndürün şu ışıkları".
Etrafındaki insanlar çekiştirirken bir yanlarından "yanına çek diyor ,çekebildiğin kadar yanım senin"
Bir yavru kedi masumiyetinde bakarken kapı aralığından "ben buradayım "diyor ."Sen gitme"
Hangi yöne dönse başı dönüyor kendi ekseninde tekrar başa sarıyor sanki..Bir kapı çalsa ,bir kere çalsa
hızla kaçıverecek oradan,unutup ta kuyruk acılarını.Tırmalamadan kimseyi üstelik , silkeleyip te ne varsa üzerinden gidişleri olacak sessiz sedasız.Ve kaçışları bir okyanusun içinde uçsuz bucaksız bir nehire okyanustan daha büyük üstelik.