Lan Aliosman.

Güzel zamanların kağıda dökülüp masanın köşenise toplanmasıydı.
Senle bizim hikayemiz,
Açık unuttuğumuz camdan esen yele kapılıp uçup giderken o sayfalar
Durakta bekleyen yolcuya,top oynayan çocuğa,evine sabahın kör saatinde ekmek götüren teyzeye, velhasıl başka yüreklere çarpıp tebessüm uyandırdı.
Kimi yaşadığımız sevdalara,kimi uğradığımız kahbeliklere,kimi dostluğumuza takıldı
Lakin memnundu elalem,bizim hikayelerin sonu mutlu biterdi
Haramdı amma en iyi kadehler anlatırdı bizi
Günahı bile cam cama değil,can cana nidalarıyla paylaştık ikimiz
Bilirim salatalarımı özlemektesin,oğlum sevgimi katardım lan boru mu?
İnanmaz isen üst geçitlere sor gecenin bi vakti az şahit olmadı.
Senelere takılmayan yaşa başa bakmayan koca yüreğini sevdim koçum
Ekmek kadayıfını sensiz yedim sanırsın.
Yok be gülüm sol yanımda hep sen vardın.
Oğlum kepenglere bakınca insanın gözü dolar mı lan ! Doluyo işte...Sulugöz diyosun lan duyuyorum,tokatlatma bana kendini abilerle dalga geçilmez ! Muzlu pastaya hiç girmiyorum.mevzuya bağlarsam bu sefer harbi tutamam kendimi.Şimdiden özledim gecenin 3’ü 5’i demeden çıkıp gelen o çocuğu.Oğlum ağbeyinden sana nasihat:
Gurbet gidene değil geride kalana koyarmış ahanda yazdım.Abim dediğdi dersin.Başına gelmesini istemediğim boktan mevzularda seni ilk önce Allah’a sonra
sonra...
Ağlatma beni Allaha Emanetsin.