YÜREĞİME EMANET

Benim avuçlarım çok acımış öpsen geçerdi belki,bak şimdi nasırlaştı artık geçer mi sanıyorsun doldu miladı.Tutamam ben ne ellerinden ne geçip giden hayatın ucundan.Hem o kadar güçlü değil artık kollarım.
Bir tabur insanla uğraşmak ne zor be sevgili, her sabah sağıma soluma doluşuveriyorlar.Gözlerinden tanıyorum,göz göze geldiğimde.Yüzleri yok yüzsüzler.
İçlerinde bir adam, omuzuma kadar gelmez boyunu ölçsen. Tam ciğerimin üstüne oturmuş .Zayıf ,çelimsiz üflesen düşüverecek üfler miyim hiç ,kocaman bir kambur sırtında,kamburun üstünde bir çocuk "baba" diyor"baba"kalkıverse ayağa düşüverecek çocuk yere.Takatı yok adamın bacakları bacağına dolaşık..Duydukça "baba" , sözlerini kamburu büyüyor,ellerini ovuşturuyor çaresizlikten.Çocuğun gözlerine bakıyorum yüreğime akıyor.Küçülüyor adamın kamburu ,çocuk, yüreğimde kocaman adam oluyor.