Şefaat kelime olarak arapça da çift anlamına gelir.Mesela araplar iki yavrusu olan deveye şafii demektedirler.Kavram olarak ise şefaat,mahşer günü kul ile Allah arasına girilip büyük günah sahibi kişilerin cennete sokulmasıdır.
Aslında şefaat Mekke müşriklerinin bel bağladığı bir inançtır.Allah ayette şöyle buyurur;Allah’ı bırakıp kendilerine zarar vermeyecek ve yararları dokunmayacak şeylere kulluk ederler ve: "Bunlar Allah katında bizim ŞEFAATÇİLERİMİZDİR" derler. De ki: "Siz, Allah’a, göklerde ve yerde bilmediği bir şey mi haber veriyorsunuz? O, sizin şirk koştuklarınızdan uzak ve yücedir."(YUNUS-18)müşriklerin yaptığı dünya hayatındayken Allah ile aralarına kendilerince kutsal saydıkları birtakım varlıkları aracı yapıp güya Alllah’a yaklaşmak.Müslümanlardaki şefaat anlayışı ise müşriklerden biraz farklıdır.Bu fark şefaatin ahirete transfer edilmesidir.Müslümanlar kutsal saydıkları kişilerden şefaati müşrikler gibi dünya hayatı için değil ahiret hayatı için isterler.Bu fark Mekke müşriklerinin ahirete inanmıyor olmalarından kaynaklanmaktadır.Zira kur’an’da birçok ayet müşriklerin ahirete inanmadığından bahsedip konuyu sürekli ahitere getirir.İşin ilginç tarafı sanki kur’an müslümanlarda şefaat inancı oluşturmak istiyormuş gibi sürekli olarak şefaat isteme duaları yapılır ve Hz.Muhammed başta olmak üzere bir çok yüce şahsiyetten şefaat beklentisi içerisine girilir.Halbuki kur’an bu şefaatçi mantığı yerle bir etmek için gönderilmiştir.Allah’ın reddettiği bu şefaat anlayışı maalesef müslümanların inanç unsuru haline gelmeyi kur’an’a rağmen başarmıştır.Bununla da kalmamış hadis adı altında şefaat hikayeleri kitapları doldurmuştur.Güya peygamberimize ait olan bu şefaat hadisleri aslında birbirleriyle kendi içlerinde çelişen ve kur’an’a muhalif anlatımlardır.

Şefaatçi mantık torpilci mantıktır.Dünya hayatında alışıla gelen iltimas alışkanlığının ahirette de devam etmesini ümit edenlerin ham hayallerinden ibarettir.Allah bir kulun cehenneme gideceğine hüküm vermişse kim şefaatçi olursa olsun Allah asla hükmünü değiştirmez.Hal böyle olunca şefaat anlayışı hiçbir zaman islamın olamaz.Aksine mekke müşriklerinin malı olan bir anlayış olup içi islami kavramlarla doldurulmuş ve peygamberimize isnat edilerek hadisler uydurulmuştur.
Ayette Allah çok açık ve net olarak şefaatin olmadığını buyuruyor bu yüce sözün üstüne söz söylemek istemiyor ve akıl ve basiret sahibi müslümanları bu ayetle başbaşa bırakıyorum.

Ey iman edenler! Hiçbir alışverişin, hiçbir dostluğun ve hiçbir ŞEFAATİN olmadığı kıyamet günü gelmeden önce, size rızık olarak verdiklerimizden Allah yolunda harcayın. İnkâr edenler ise zalimlerin ta kendileridir.(BAKARA-254)