Kimi vardır ki elindekinin kıymetini bilir, asla yüksünmez, asla hırs yapmaz ve kıskançlık nedir bilmez. Niceleri vardır, yaşadığı hayattan muzdarip ve diğerlerinin mutsuzluğu ile sahte sevinçler hâsıl olur yüreğinde. Yalancı baharlar yaşatır benliğinde mevsim kış iken, sahte gülücükler kondurur yüzüne gözlerinde yaş birikirken, yetersizliklerini, gerçekleşmeyen isteklerini hep gizler bir suçmuşçasına, ayıpmışçasına. Kendini saklarken, mahremine girer haset ettiklerinin, bire bin katar, sadece egosunu şişirir ve gitgide uzaklaşır benliğinden, aslında Yaradan’ dan da uzak düşer; düz bir yolda gittiğini var sayar, aslında dipsiz bir kuyuda boğulmaktadır ve git gide çamura batmaktadır.
Kendi doğruları, kendi kuralları her şeyden, herkesten üstündür; bir bakıma kendi krallığını kurmuştur ve saltanatını yaşamaktadır bu krallığın. Bencil dünyasında asla merhamete yer yoktur. Kendi gibi olanlar onun can dostudur, bilemez oysa en ufak açığında ve yanlış hamlesinde kendi tuzağına düşeceğini.
O kadar çok yol ayrımına geliriz ki yürüdüğümüz yolda, yanlış bir seçim her şeyi tepetaklak edebilir biz farkında olmadan. Herkes hak ettiğini yaşar ve kötülükler asla karşılıksız kalmaz ne bu dünyada ne de ebediyette. Karşımızdakini değil hakir görmek, bunu aklımıza getirmek bile büyük bir günahtır, kimse kimseden üstün değildir hem ahlaken hem de teolojik açıdan. Tüm dinlerde eşitlik insanlığın, insan olmanın temel şartı ve prensibidir. Ayrımcılık hem bireyi hem toplumu çökerten affedilmez bir yanılgıdır.
Kabul gören bir deyim olan ‘’empati’’ geçerliliğini her daim korumalıdır. Sıfatımız ne olursa olsun, temel vasfımız ve görevimiz insan olabilmenin hakkını vermektir.
Kanunlar dünyanın düzenini korumaya yöneliktir. İlahi adalet ise o muazzam dengeyi kuran ulvi bir güçtür. Anında tecelli etmeyebilir ama hiçbir kötülük ve ahlaksızlık karşılıksız kalmaz.
Negatif duygular sadece yıpratır, hayattan çalar; sevgiye dair ne varsa insanı yüceltir: Merhamet, şükür, yetinebilme insan olmanın temelinde vardır ve gönül zenginliğinin mihenk taşlarıdır.
Elimizdekilerle yetinmek, insanlarla barışık olmak iç huzurun temelidir ve beraberinde bereketi, mutluluğu da getirir. Günümüzü yaşarken yarını da düşünüp, geleceğimize yatırım yapmalıyız; hem bu dünya hem de ilersi için...