Usulca gelmiş tahtaya resim çiziyordu.
Değmedim: Konsantrasyonunu bozmadım.
Çağrı Baytar, tahtada yirmibeş dakikadır belki, tebeşirle çizim yapıyordu.
Karatahtada resim beyaz tebeşirle çizilir. Beyaz tebeşirle resim yapmak, beyaz tahtaya karakalemle resim çizmek gibi değildir.
Konuşan Çağrı Baytardır.
" Hocam resmime bakar mısın, resmim nasıl?"
Resim havada uçuşan defter sayfalarının şekliydi. Kütüphane haftası için konulu çizim yapıyordu öğrenciler. Tüm sınıf temaya uygun imge olarak uçuşan kitap, defter sayfalarını geliştiriyordu. Konu ve şekil bir şekilde aynılaşmıştı.
Karatahtaya çizilen resim konuşuyor.
" Çağrının çizdiği resmi ben sizin yerinizde olsam değerlendirirdim. Çok sanatçı olmuştur ki tarihte öğrencilerin çizimleriyle önünü görmüşte büyük eserler yapmışlardır.
Siz ressam Devrim Erbil’i duymuşsunuzdur. O ilkokul kökenli öğretmendir. Okulda öğrencisinin resmini inceleyerek stilini geliştirmiştir. Hani dik ve yatay çizgi yığını ile kütle form kurma resimler vardır onun, o resimleri diyorum..."
Resimden insan... yani ben bir tekst uyduramaz mıyım, kendi kendime sordum. Yarışma tertipleseler. Ve deseler: Bu Çağrının resmine bir tez oluştur veya ne bilem, tekst uydur.
Süleyman Kınalı, Türkçe Öğretmeni konuşmuştu.
" Yalçıner Hocam; bilirmisin ki dağlar dağları kapatmaz. Dağ dağın önüne geçmez. Hızar ağzı gibi yanyana dizilir. Arka arkaya geçerek biri bir öndekini kapatmaz. O’l yaradanın sanatı böyle buyurmuş sanatı yapan sanatkar..."
Kendi kendime konuştum.
Konuşan bendim.
" Bu Çağrı Baytar’ın çizdiği uçuşan defter sayfalarını, belki kitap yaprakları, herneyse onları. Ben niye Süleyman Bey’in dediği tekst ile bezemiyorum. Sayfalar hiçbiri bir diğerini örtmüyor, kapamıyor. Bu tez’e, bu tekst’e uçuşan yapraklar gibi sayfalar tam oturuyor. Kafanı kullan oğlum! Buradan ilerleyerek daha büyük teorilere ulaşmak nasip bilem olur. Gerki Post- Modern dönem sanat eserlerinde Büyük Teoriler istenmemekle Tez hatta Hipotezlerle iktifa edilmektedir. Ki bu benim işimi daha kolay kılmaktadır. Post- Modernizm’in anayasası: Eleştirel Teoride de rastlamıştım: Büyük Anlatılara gerek yok de’yin. Tekst ile sanat yapmalı ve W. Dilthey’in O Evrensele karşı çıkışıyla beslenilmiş Lyotard’ın Büyük Anlatı reddiyesi, Manifesto yapmaklı büyük Teoriler ve Einstein, Freud, Galileo’lu ekollerininde son bulmasıydı. Post-Modernizm Differend’ler yani parça- parça gıdım- gıdım tezlerle yapılan yerinde yerel, küçük, senin, benim, özgün olanla fikri sade ve ufak bir içerikle sanat yapma parametresi modaydı. Meriyette ve yürürlükteydi... Öyleyse ben bu Çağrı Baytar’ın çalışmasına bir test yazayım ve işime koyulayım."
Aşağıdaki resimde ki öğrenci Çağrı Baytar’dır.
Hallefendi de ki okulumuzun 6/A sınıfındayız ve çizili kompozisyon ise nacizane TEZLİ eserimizdir.

Yalçıner Yılmaz
01-04-201
Ardahan