SEKİZ ALMASI LAZIM

Zaman 1960 lar,mevsim bahar.Okulda son yazılıya gireceğiz.Bir yıl sonra da güzel yurdumuzda görev yapacağız.Okul çok sıkı ,bir dersten bile üstüste kalınca okuldan ilişiğin kesiliyor.
Bize bu yıl tarih öğretmeni geldi.Öğretmenimiz,uzun boylu,ilk görüşte bilğili ve merhametli olduğu anlaşılan birisi.Leman hanım,kısa sürede bizleri tanıdı ve güvendi.Bizde onu sevdik ve çalışmalarımız çok iyi.
Tarih dersi ilği mi çekiyor.Geçmişi öğrenmekten hoşlanıyorum.Not olarak dokuz,on alıyorum.Öğretmenimiz bana çok güveniyor.Son yazılıya giriyoruz.
Arkamda Şevket isminde bir arkadaş oturuyor.Arkadaşın bu dersi zayıf.Eğer bu yazılıdan en az sekiz alırsa dört buçuktan sınıfı geçebilecek.Şevket’in sekiz alması neredeyse imkansız.
Yazılıdan önce durumunu anlattı.Hasan yardım et dedi.Altı yılım boşa gitmesin dedi.Köylü çocuğu,anne ve babası öğretmen olmasını bekliyor.
Çok üzüldüm.Ben kovulsam Elif anam ne kadar üzülürdü.Gözümün önüne getirdim.Yardım etmeye karar verdim.Sekiz ,dokuz alacak kadar yazıp arkadaşa verdim.Onun boş kağıdına yeniden yazarken öğretmenimiz yanıma geldi.Biraz önce çok yazmıştın ne oldu dedi.Yavaştan doğruyu söyledim.Ben seneye nasıl olsa geçerim,o kağıdı alma beni sınıfta bırakın dedim.
O dünya iyisi,güzel insan öğretmenimin yüzü soldu sanki.Kaç alması lazımmış dedi.Bende en az sekiz deyince tamam çıkın dedi.O zamanki kadar sevindiğimi hatırlamıyorum.
Şevket bir yıl sonra mezun oldu.Bilhassa annesi çok sevinmiştir herhalde.
Bana ğöre insanı en çok mutlu eden,çaresize el uzatmaktır.

HASAN KARACA